خوب است در شؤون زندگى دستور خدا را ملاک قرار داده و با هم بسازیم، همان خدایى که به هر دو طرف رؤوف و مهربان است، نه این که یک طرف بگوید، به دستور و میل من باید عمل کنیم، و دیگرى نیز بگوید باید به دستور من. چرا به فرمان خدا گوش نمى کنیم؟! طیّبات، غذاهاى خوب و دیگر لذّت هاى دنیا، روزهاى بد و عاقبتِ ناگوارى را در پى دارد که ثمره و نتیجه و مولود افراط و زیاده روى و غور در همان طیّبات و لذّات است. تازه این خوبى هاى دنیاست، بدى هاى آن چگونه است؟ براى دنیایى که خوبى هایش این چنین است، با هم مقاتله و نزاع مى کنیم! بر سر این امر کشنده و زهر فریبنده و مُهْلک نزاع داریم، من مى گویم این سمّ مهلک مال من باشد، او هم مى گوید مال من! همان دنیایى که کودک را جوان، و جوان را پیر، و پیر را نابود مى کند!
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد
پاسخ دهید