در کربلا، مدرّسین در علم و کتاب مورد تدریس تخصّص داشتند. بعضى هم چون مرحوم سیبویه معروف، فقط کتاب مغنى(این کتاب و نیز کتاب هاى آینده که حضرت استاد از آن ها یاد نموده اند، جزو کتاب هاى درسى حوزه هاى علمیّه بود، که اخیرا به کلّى ترک شده و به جاى آن ها کتاب هاى دیگر جزو موادّ درسى قرار گرفته است. ) را مجتهدانه و به صورت تحقیقى تدریس مى کردند، و بعضى کتاب مطوّل، و برخى معالم و…
آقایى که ما نزد او حاشیه ى ملاّعبداللّه ( نجم الدین عبداللّه بن شهاب الدین حسین شاه آبادى یزدى (؟ ـ ۹۸۱)، صاحب تألیفات متعدّد در معقول، از جمله الحاشیه على تهذیب المنطق و الکلام و…) را مى خواندیم، خیلى در علم منطق عجیب بود، قضایا و اَشکال چهارگانه ى منطقى را با توضیحاتش براى طلاّب و شاگردان محسوس مى کرد، و مطالب عقلى و منطقى را به خوبى تعیین مى نمود و با قضایا و مثال هاى عرفى تطبیق مى داد. این امتیاز مدرّسین در کربلا بود که شاید در جاى دیگر چنین نبود، و ما سراغ نداریم.
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد
پاسخ دهید