در ۳۰ مهر ماه ۵۹ آخرین گروه ۲۲ نفره‌ای از بچّه‌های آغاجاری برای مقاومت در مقابل ارتش عراق در خرمشهر اعزام گردید که فرماندهی آن به عهده شهید نساج و شهید فارسیمدان شد. قدرت الله علیدادی که فرماندهی بقیه‌ی بچّه‌ها را به عهده گرفت تا آخرین نفر ایستادگی کرد. شنیده بود که تانک‌های دشمن قصد دارند از سمت پل نو وارد شوند. او به همراه دوستانش خود را به پل نو رسانید و پل را تخریب کرد تا تانک‌ها نتوانند از آن عبور کنند و خود به عنوان جلودار در آن سوی پل کمین نشست تا هم به دشمن با نبرد ایستد و هم بقیه‌ی بچّه‌ها را از حرکت تانک خبر دهد.

وقتی بچّه‌ها برای کمک خود را به آستانه‌ی خرمشهر می‌رسانند، می‌پرسند: قدرت‌الله کجاست؟ جواب می‌شنوند که: قدرت‌الله همچنان در جلو تک و تنها به نبرد ایستاده است. او کوچه به کوچه در مقابل دشمن می‌ایستد. اگرچه خرمشهر سقوط کرده بود اما او نمی‌پذیرد و همچنان در شهر باقی می‌ماند تا این‌که با اصرار و پیغام خصوصی و سپس با فشار متقاعد می‌شود که از حلقه‌ی محاصره بیرون بیاید.

رسم خوبان ۲۳ – تهوّر و شهامت،  ص ۱۶ و ۱۷٫