ابن قولویه با سند خویش از عبدالله بن غالب نقل می‌کند:
خدمت امام صادق (ع) رسیدم و مرثیه‌ی امام حسین (ع) را خواندم. چون به این‌جا رسیدم که:
«لَبَلِیَّهٌ تَسْقُوا حُسَیْناً بِمِسْقَاهِ الثَّرَى غَیْرُ التُّرَابِ»
بانویی از پشت پرده شیون کرد که: وای پدرم!
قال ابن قولویه:
حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ، عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَسَّانَ، عَنِ أَبِی شُعْبَهَ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ غَالِبٍ قَالَ:
دَخَلْتُ عَلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) فَأَنْشَدْتُهُ مَرْثِیَهَ الْحُسَیْنِ (ع) فَلَمَّا انْتَهَیْتُ إِلَى هَذَا الْمَوْضِعِ:
لَبَلِیَّهٌ تَسْقُوا حُسَیْناً بِمِسْقَاهِ الثَّرَى غَیْرُ التُّرَابِ
فَصَاحَتْ بَاکِیَهٌ مِنْ وَرَاءِ السِّتْرِ وَا أَبَتَاهْ.[۱]
[۱]– کامل الزّ
یارات: ۲۰۹ ح ۲۹۹، عنه البحار ۴۴: ۲۸۶، المستدرک ۱۰: ۳۸۵٫
پاسخ دهید