اگر توبه‌ی صحیح، سهل است؛ توبه‌ی ناقص هم نباشد؛ یک ذرّه‌ای از خیر، یک کلمه‌ی خیر، یک تسبیح و یک حمد و یک تهلیل هم، البتّه فعلش مفید و ترکش ضرر است. هر خاطری که انسان را دلالت نماید بر تک این خیر جزئی، قطعاً از شیطان است و قطعاً شیطان خیر انسان را نمی‌گوید.

گاه است این یک کلمه‌ی خیر، سبب بشود به نجات کلّی انسان؛ به این میزان که در این خیر جزئی، قطعاً اثری و نوری هست؛ گاه همین نور سبب می‌شود در یک موردی، به توفیق خیر دیگر و آن هم نوری دارد و آن هم به توفیق دیگر هَلُمَّ جرّاً ]همین‌طور ادامه پیدا می‌کند[ انسان را به این عالم نور می‌رساند.

این کلّی، جای انکار نیست و غالباً مؤمنین به تدریج به مقام عالی توبه نائل شده‌اند. این است که توبه هم مثل سایر مقامات دین، مراتب دارد.

منبع: کتاب به سوی دوست،  ص ۶۰