شیخ طوسی با سند خویش از انس بن مالک چنین روایت کرده است:
یکی از فرشتگان بزرگ الهی از پروردگار متعال اجازه خواست که پیامبر (ص) را دیدار کند. خداوند هم اذن داد. هنگامی که آن فرشته نزد پیامبر بود حسین (ع) وارد شد. پیامبر او را بوسید و در دامان خود نشاند. آن فرشته گفت: آیا دوستش داری؟ فرمود: آری، بسیار دوستش دارم. او فرزند من است. به آن حضرت گفت: امّتت او را خواهند کشت. فرمود: آیا امّت من این فرزندم را می‌کشند؟ گفت: آری و اگر بخواهی، از خاکی که در آن کشته می‌شود نشانت دهم. فرمود: آری. پس تربت سرخ و خوش‌بویی را نشان داد و گفت: هر گاه این تربت به خون تازه تبدیل شود، نشانه‌ی کشته شدن این فرزند توست.
سالم بن ابی جعد (راوی حدیث از انس بن مالک) گوید: خبر یافته‌ام که آن فرشته، میکائیل بوده است.
قال شیخ الطّوسیّ:
أَخْبَرَنَا ابْنُ خُشَیْشٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ، قَالَ: حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِیدٍ أَبُو الْعَبَّاسِ الْهَمْدَانِیُّ، قَالَ: حَدَّثَنَا إِبْرَاهِیمُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الْخَصَّافُ النَّحْوِیُّ، قَالَ: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ سَلَمَهَ بْنِ أَرْتَبِیلَ، قَالَ: حَدَّثَنَا یُونُسُ بْنُ أَرْقَمَ، عَنِ الْأَعْمَشِ. عَنْ سَالِمِ بْنِ أَبِی الْجَعْدِ، عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِکٍ: أَنَّ عَظِیماً مِنْ عُظَمَاءِ الْمَلَائِکَهِ اسْتَأْذَنَ رَبَّهُ (عَزَّ وَ جَلَّ) فِی زِیَارَهِ النَّبِیِّ (ص) فَأَذِنَ لَهُ، فَبَیْنَمَا هُوَ عِنْدَهُ إِذْ دَخَلَ عَلَیْهِ الْحُسَیْنُ (ع) فَقَبَّلَهُ النَّبِیُّ (ص) وَ أَجْلَسَهُ فِی حَجْرِهِ، فَقَالَ لَهُ الْمَلَکُ: أَ تُحِبُّهُ؟ قَالَ: أَجَلْ أَشَدَّ الْحُبِّ، إِنَّهُ ابْنِی. قَالَ لَهُ: إِنَّ أُمَّتَکَ سَتَقْتُلُهُ. قَالَ: أُمَّتِی تَقْتُلُ ابْنِی هَذَا؟ قَالَ: نَعَمْ، وَ إِنْ شِئْتَ أَرَیْتُکَ مِنَ التُّرْبَهِ الَّتِی یُقْتَلُ عَلَیْهَا. قَالَ: نَعَمْ؛ فَأَرَاهُ تُرْبَهً حَمْرَاءَ طَیِّبَهَ الرِّیحِ، فَقَالَ: إِذَا صَارَتْ هَذِهِ التُّرْبَهَ دَماً عَبِیطاً فَهُوَ عَلَامَهُ قَتْلِ ابْنِکَ هَذَا. قَالَ سَالِمُ بْنُ أَبِی الْجَعْدِ: أُخْبِرْتُ أَنَّ الْمَلَکَ کَانَ مِیکَائِیلَ (ع).[۱]
[۱]– الامالی: ۳۱۴ ح ۶۳۹، عنه البحار ۴۴: ۲۲۸ ح ۱۰، العوالم ۱۷: ۱۲۵ ح ۳٫
پاسخ دهید