بنابراین، ما که قدرت دفاع در برابر قدرت  هاى بزرگ دنیا ـ که براى نابودى ما با هم هم دست شده  اند ـ نداریم، و نمى توانیم به صورت ظاهر با آن  ها بجنگیم، چرا دست از وظیفه ى خود برداریم؟! وظیفه ى فعلى ما با این همه ابتلائات و آتش هایى که براى نابودى شیعه در ایران، عراق، لبنان، پاکستان، افغانستان و… افروخته شده، دعا و توسّل به حضرت حجّت ـ عجّل اللّه تعالى فرجه الشّریف ـ و توصیه ى دیگران به دعاست. دعاى خود حضرت را براى حضرت بخوانیم و دعاى تائب بکنیم. البتّه توبه ى هر چیز به حسب خود آن چیز است، اگر مال کسى را از بین برده باشیم باید اوّل آن را به صاحبش برگردانیم سپس از آن استغفار کنیم.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد