آیات عظام امام، تبریزى، بهجت، سیستانى، فاضل و وحید: باید همان چیزى که معین  شده، بپردازد. اگر اسکناس مهر قرار داده شد، همان مبلغ را بدهکار است و به روز محاسبه نمى شود.[۱]

آیه اللّه  صافى: اگر فاصله زمانى به قدرى طولانى باشد که اختلاف ارزش مهریه،  زیاد و غیرمتعارف باشد – به طورى که در نظر عرف پرداختن آن، به مبلغ سابق  بدل آن محسوب نشود و در این مدت نیز زن مطالبه مى کرده – باید به نرخ روز  محاسبه شود. با وجود آن، احتیاط این است که دو طرف با مصالحه و تراضى رفع  اختلاف کنند و در غیر این صورت، باید مرد همان مقدار مهر را که عقد برآن  خوانده شده، بپردازد.[۲]

آیه اللّه  خامنه اى: اگر زمان زیادى بر مهریه گذشته باشد، احتیاط آن است که  مصالحه کنند و چنانچه قانون معتبرى در میان است، باید مراعات شود.[۳]

آیه اللّه  مکارم: اگر فاصله زمانى به قدرى زیاد باشد که ارزش پول، فوق العاده  کاهش یابد – به طورى که در نظر عرف اداى دین محسوب نشود، مانند  مهریه هاى مربوط به ده، بیست سال قبل – باید معادل روز در نظر گرفته شود و یا لااقل مصالحه گردد.[۴]

آیه اللّه  نورى: باید به نرخ روز محاسبه شود.[۵]

پی نوشت ها

[۱] – تبریزى، استفتائات، س ۱۶۴۹ ؛ فاضل، جامع المسائل، ج ۱، س ۱۴۹۰ ؛ امام، استفتائات، ج ۳، احکام  مهریه، س ۱۷ ؛ سیستانى، سایت، مهریه و دفتر: بهجت و وحید.

[۲] – صافى، جامع الاحکام، ج ۲، س ۱۲۹۶ و ۱۲۹۷٫

[۳] – خامنه اى، استفتاء، س ۲۲۷٫

[۴] – مکارم، استفتائات، ج ۱، س ۶۵۷ و ۶۵۹ و ۷۲۹٫

[۵] – نورى، استفتائات، ج ۱، س ۶۳۶ و ۶۳۷٫