حضرت فاطمه‏ى زهراء علیهاالسلام داراى صفت رضا بود، یعنى هر سختى و مصیبت و رنجى را که خداوند براى او مقدر کرده بود، تحمل مى‏کرد و به آن راضى بود. ما سراسر زندگى پر برکت فاطمه‏ى زهرا علیهاالسلام را مملو از غم مى‏بینیم، اما هیچ‏گاه سخنى از اعتراض و نارضایتى به میان نمى‏آورد. در تمام این وقایع دردناک، فاطمه علیهاالسلام به مقدرات خداوند تن درمى‏دهد و کوچک ترین اعتراضى ندارد، البته ایشان به بهانه‏ى تقدیر، دست از مبارزه با غاصبان ولایت و فدک نکشیدند و به وظیفه‏ى خود عمل نمودند.
فاطمه‏ى زهرا علیهاالسلام بر سختیهاى دنیا خرسند بود:
عن جابر بن عبداللَّه قال:
«دخل رسول‏اللَّه صلى اللَّه علیه و آله على فاطمه و هی تطحن بالرحى و علیها کساء من حمله الإبل، فلما نظر إلیها قال: یا فاطمه! تعجلی فتجرعی مراره الدنیا لنعیم الآخره غداً. فأنزل اللَّه «و لسوف یعطیک ربک فترضى.»
جابر بن عبداللَّه گوید: پیامبر صلى اللَّه علیه و آله و سلم وارد منزل فاطمه‏ى زهرا علیهاالسلام شدند در حالى که عبایى از پشم شتر بر دوش حضرت فاطمه علیهاالسلام بود و با دست آسیا مى‏کردند.
پیامبر نگاهى به فاطمه‏ى زهرا علیهاالسلام نمودند و فرمودند: عجله کن و تلخی هاى دنیا را تحمل کن تا فردا (در بهشت) به نعمتهاى آخرتى نائل گردى، چرا که خداوند بر من نازل کرده است که آن قدر پروردگارت به تو مى‏بخشد که تو راضى شوى، و لسوف یعطیک ربّک فترضى.» (۱)

منبع: پرسمان

پی نوشت:
۱- فاطمه‏ى زهراء علیهاالسلام بهجه قلب المصطفى، ج ۱، ص ۱۸۹ از الدر المنثور، ج ۸، ص ۵۴۳ فی وره الضحى.