تنها فقهایی که با معارف اهل بیت (علیهم السلام) مأنوس هستند می‌توانند در دوره ی غیبت بار مردم را ببندند؛ البته فقه، فقط فقه احکام نیست. اگر فقیه درباره ی معارف سخن می گوید و در احکام و ادله تفقه می کند، با تکیه بر خود، سخن نمی گوید؛ اگر تربیت می کند در ادله، تفقه می کند. فقیه برخلاف دیگران فقط واردات قلبیه و مشاهدات و دریافت‌های خود را بیان نمی کند.