شهید بابایی در سال‌های اول پیروزی انقلاب، به هنگام گشت هوایی بر فراز شهر اصفهان و نواحی اطراف، دهات و کوره دهات دور افتاده‌ی منطقه را شناسایی می‌کرد و در زمان فراغت از پرواز یا در ایام تعطیلی به همراه جهاد سازندگی راهی آن نقاط می‌شد و به کم روستاییان می‌پرداخت.

افراد روستایی وی را سرباز ساده و پرکاری می‌شناختند که از دست زدن به هر کاری در جهت کمک به آن‌ها و تأمین مایحتاجشان ابایی نداشت. در بیل زدن به زمین، کاشتن درخت، آبیاری مزرعه، بنایی ساختمان و … همدوش با روستاییان کار می‌کرد. روستاییان در چهره‌ی مهربان و پرتلاش وی تصویر مردی انقلابی را مشاهده می‌کردند، که از فرسنگ‌ها راه فاصله، فقر و محرومیت آن‌ها را احساس کرده و به کمکشان شتافته است.

رسم خوبان ۱۶، کمک به نیازمندان، ص ۴۹٫/ سروهای سرخ، ص ۱۷۵٫