مادر شهید حسن باقری بعد از شهادتش می‌گفت: «شنیده بودم که برادرهای رزمنده و فرماندهان آن‌ها در جبهه پشت سر فرزندم حسن، نماز می‌خوانند. من هم خیلی آرزو داشتم برای یک بار هم که شده، پشت سرش نماز بخوانم. تا این که یک شب به خانه آمد. وقتی خواست نماز مغرب و عشاء بخواند، عاجزانه از او خواستم که اجازه دهد به او اقتدا کنم. بالأخره پس از خواهش فراوان، این اجازه را به من داد.

او در نماز آن قدر غرق می‌شد که همه به حال او غبطه می‌خوردند. در نمازهای شب آن چنان حالی داشت که گاهی از شدت گریه بی‌حال می‌شد.

رسم خوبان ۲۱- عبادت و پرستش، ص ۴۵٫