انسان باید در دنیا سعى کند که همه ى حرکت ها، افعال و اقوالش بر صراط مستقیم باشد و از آن انحراف پیدا نکند. بر صراط مستقیم بودن یعنى نبى ـ صلّى اللّه علیه وآله وسلّم ـ یا وصى ـ علیه السّلام ـ را پیش روى خود قرار دهیم و پیرو آن ها باشیم. صراط مستقیم دو صراط است که باید آن  ها را پیمود یکى در دنیا، و دیگرى در آخرت. اگر امروز، در دنیا درست بر روى صراط مستقیم مشى کردیم، فردا هم از صراط آخرت که بر روى جهنّم است مى توانیم عبور کنیم.

« کِتابَ اللّه وَ عِتْرَتى » در حدیث ثقلین همان « کِتَابَ اللّه و سُنَّتى » است چون سنّت واقعى رسول اللّه ـ صلّى اللّه علیه وآله وسلّم ـ در نزد عترت است. بنابراین، باید عترت را واسطه  ى فیض در همه نعمت ها بدانیم و به آنها متوسّل شویم. و به آن چه علم داریم (از راه اجتهاد یا تقلید) عمل کنیم، وگرنه پشیمان مى شویم؛ و به آن چه نمى دانیم اقدام نکنیم، وگرنه پشیمان مى  شویم؛ بلکه در مواقع شکّ و شبهه توقّف و احتیاط نماییم تا از اهلش سؤال کنیم. عمل به احتیاط پشیمانى ندارد.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد