سکینه دامن شه را گرفت و گریان گفت:

«فراق یار نه آن می‌کند که بتْوان گفت»
 
پدر! به جان تو! درد فراق آسان نیست
«شنیدم این سخنِ خوش که پیر کنعان گفت»
 
به گریه گفت:مکن ترک ما، برای خدا
«که این سخن به مَثَل، مور با سلیمان گفت»
 
زُدود اشک ز چشمش، به صبر فرمان داد
«قبول کرد به جان، هر سخن که جانان گفت»
 
به انتظار پدر، پیش خیمه‌گاه نشست
«هر آن چه گفت بَرید صبا، پریشان گفت»
 
چو ناامید ز دیدار دوست شد، گفتا:
«که ترک صبحت یاران خود، چه آسان گفت!»
 
چو دید بر سر نی، رأس باب خود را گفت:
«که دل به درد تو خو کرد و ترک درمان گفت»
 
که گفته است ز «حافظ»، «خِرَد» نگیرد فیض؟
«من این نگفته‌ام، آن کس که گفت بهتان گفت»

شاعر: اصغرعرب (خرد)