همه مراجع (به جز صافى و مکارم): با ازدواج کردن زن و رفتن به شهر شوهر اعراض از وطن اصلى زن صورت نمىگیرد و در وطن خود نماز و روزه او کامل است.[۱]

آیهاللّه صافى: اگر زن بنا دارد در وطن شوهر همراه با شوهر زندگى کند اعراض قهرى از وطن اوست و نماز او شکسته و بدون قصد ده روز نمىتواند روزه بگیرد.[۲]

آیهاللّه مکارم: اگر زن تصمیم دارد با شوهر خود در شهر دیگرى زندگى کند و شوهرش قصد بازگشت به شهر زن را ندارد، یا نمىتواند قبل از پنج سال برگردد و در هر سال کمتر از ۹۰ روز رفت و آمد داشته باشد، اعراض قهرى حاصل شده است و نماز او شکسته است و بدون قصد ده روز نمىتواند روزه بگیرد.[۳]

 

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی/پرسش وپاسخ دانشجویی

[۱] – خامنهاى، اجوبهالاستفتاآت، س ۶۹۴ و ۷۰۵؛ سیستانى، استفتاآت، بخش نماز مسافر، س ۲۰ و ۴۰ و ۵۰؛ نورى، استفتاآت، ج ۱، س ۱۶۴ و ۱۶۵ و ۱۶۶ و ۱۶۷؛ بهجت، استفتاآت، احکام وطن، س ۱۵۷۰ و ۱۵۷۵ و ۱۵۷۶؛ تبریزى، استفتاآت، س ۴۹۲٫

[۲] – صافى، ۲۴۰ سؤال پیرامون روزه، س ۱۸۳٫

[۳] – مکارم، استفتاآت، ج ۱، س ۲۱۷ و ج ۲، س ۲۹۴٫