با سلام؛ چرا وقتی یک نظریه علمی ثابت می شود آن را به قرآن نسبت می دهیم و می گوییم که قرآن هم آن را گفته است؟ چرا علما و دیگران اینها رو در صد سال پیش بیان نکرده اند؟!

پاسخ اجمالی

در این زمینه باید گفت که قرآن در صدد بیان تمام جزئیات دانش تجربی و حتی علوم انسانی نیست و از طرفی نیز نمی توان تمام آنچه به عنوان معجزات علمی قرآن از آنها یاد می شود را مورد پذیرش قرار داد، اما باید به این نکته نیز توجه کرد که همواره این امکان وجود دارد که مطلبی در قرآن وجود داشته باشد که اندیشوران زمان های گذشته چون توانایی پی بردن به آنها را نداشتند، تفسیر دیگری از آن ارائه می دادند؛ سپس این درک در نسل های بعدی امکان پذیر شد و این واقعیت، اختصاصی به علوم تجربی هم ندارد، بلکه در علوم انسانی نیز صادق است:
از امام سجاد(ع) می خوانیم: «وقتى در باره توحید از حضرتش سؤال کردند در پاسخ فرمود: خداوند متعال می دانست که در آخر زمان اقوامى می آیند که در مسائل تعمّق و دقّت می کنند؛ لذا سوره «قل هو اللَّه احد» و آیات آغاز سوره حدید، تا «علیم بذات الصدور»، را نازل فرمود، پس هر کس ماوراى آن را طالب باشد هلاک می شود».[۱]
بنابر این، این که دانشمندان اسلامی این مطالب علمی را در صد سال پیش بیان کرده یا نکرده باشند، تغییری در اصل مطلب ایجاد نمی کند، مثلاً این که در قرآن ماه را نور و خورشید را چراغ و منبع نور معرفی کرده،[۲] دانشمندان قرون ابتدایی اسلام نمی توانستند درک درستی از آن داشته باشند، امّا پس از این که دانش امروزی کشف کرد ماه سیاره است و از خود نوری ندارد، می توان گفت که همین واقعیت را نیز می توان از آیه ای از قرآن برداشت کرد.

 منبع:اسلام کوئست

پی نوشت:

[۱]. کلینى، محمد بن یعقوب، کافی، ج ۱، ص ۹۱، تهران، دار الکتب الإسلامیه، ۱۳۶۵ش.

[۲]. «هُوَ الَّذی جَعَلَ الشَّمْسَ ضِیاءً وَ الْقَمَرَ نُوراً»، یونس، ۵٫