خوارزمی گوید:
آن سپاه برگشتند تا در کنار فرات فرود آمدند و بین امام و یارانش با آب فاصله انداختند. تشنگی بر امام حسین (ع) و همراهانش صدمه زد. امام حسین (ع) بیلچه‌ای برداشت و پشت خیمۀ بانوان آمد. نوزده قدم به طرف قبله‌گاه برداشت. آن‌جا زمین را کند و چشمه‌ای شیرین جوشید. امام حسین و همۀ همراهانش آب نوشیدند و ظرف‌ها و مشک‌ها را پر کردند. آن‌گاه چشمه خشکید و اثری از آن دیده نشد.
این خبر به ابن زیاد رسید. به عمر سعد نامه نوشت که شنیده‌ام حسین چاه‌ها می‌کند و به آب می‌رسد و خود و یارانش می‌نوشند. همین که نامه‌ام رسید، تا می‌توانی از حفر چاه حسین و اصحابش جلوگیری کن و بر آنان تنگ بگیر و نگذار حتّی قطره‌ای آب بنوشند و با آنان چنان کن که با عثمان کردند.ابن سعد به شدّت سخت گرفت و عمرو بن حجّاج زبیدی را با سپاهی انبوه مأمور حفاظت از قسمتی از شریعۀ فرات کرد که مقابل اردوگاه حسین (ع) بود. آن سپاه وارد شریعۀ آب شدند.
قال الخوارزمیّ:
وَ رَجَعَتْ تلک الخَیْلُ حَتَّى نَزَلت عَلَی الْفُرَاتِ، و حَالُوا بَیْنَ الْحُسَیْنِ (ع) وَ أَصْحَابِهِ وَ بَیْنَ الْمَاءِ. فأَضَرَّ الْعَطَشُ بِالْحُسَیْنِ (ع) و بمن معه، فَأَخَذَ الْحُسَیْنُ (ع) فَأْساً وَ جَاءَ إِلَى وَرَاءِ خَیْمَهِ النِّسَاءِ فَخَطَا علی الْأَرْضِ تِسْعَ عَشْرَهَ خُطْوَهً نَحْوَ الْقِبْلَهِ ثُمَّ احتفَرَ هُنَا لک فَنَبَعَتْ لَهُ هناک عَیْنٌ
مِنَ الْمَاءِ الْعَذْبِ فَشَرِبَ الْحُسَیْنُ وَ شَرِبَ النَّاسُ بِأَجْمَعِهِمْ، وَ مَلَئُوا أَسْقِیَتَهُمْ ثُمَّ غَارَتِ الْعَیْنُ فَلَمْ یُرَ لَهَا أَثَرٌ. وَ بَلَغَ ذَلِکَ إلی عبید الله فکتب إِلَى عُمَرَ بْنِ سَعْدٍ: بَلَغَنِی أَنَّ الْحُسَیْنَ یَحْفِرُ الْآبَارَ وَ یُصِیبُ الْمَاءَ فَیَشْرَبُ هُوَ وَ أَصْحَابُهُ، فَانْظُرْ إِذَا وَرَدَ عَلَیْکَ کِتَابِی فَامْنَعْهُمْ مِنْ حَفْرِ الْآبَارِ مَا اسْتَطَعْتَ وَ ضَیِّقْ عَلَیْهِمْ وَ لَا تَدَعْهُمْ یَذُوقُوا الْمَاءَ وَ افْعَلْ بِهِمْ کَمَا فَعَلُوا بِالزَّکِیِّ عُثْمَانَ و السّلام.
فضیّق علیهم ابن سعد غایه التّضییق و دعا برجل یقال له: عمرو بن الحجّاج الزّبیدی فضّم إلیه خیلاً کثیره و أمره أن ینزل علی الشّریعه الّتی هی حذاء معسکر الحسین (ع) فنزلت الخیل علی شریعه الماء.[۱]
[۱]– مقتل الحسین (ع): ۱: ۲۴۲، الفتوح لابن اعثم ۵: ۹۸، البحار ۴۴: ۳۸۶، العوالم ۱۷: ۲۳۷٫
پاسخ دهید