امام خمینی (ره) که به عراق تبعید شده بود، زیارت و مصاحبت با ایشان در خانه‌ی خودش ممنوع بود. چون بیت امام (ره) تحت مراقبت رژیم عراق بود، بنابراین ما امام (ره) را هر شب ساعت نه در حرم حضرت علی (علیه السّلام) زیارت می‌کردیم. تمام زائرین ایرانی بعد از این‌که مولایشان علی (علیه السّلام) را زیارت می‌کردند، به دیدن امام (ره) می‌رفتند؛ دست و صورت ایشان را می‌بوسیدند و با ایشان درد و دل می‌کردند. «محسن» هر شب می‌گفت: «بحمدلله امشب هم زیارت مولایم نصیبم گردید و هم به دست بوسی آقا مفتخر شدم.»

منبع: کتاب رسم خوبان ۱۴، التزام به ولایت فقیه، ص ۱۸٫/ گامی به آسمان، ص ۸۲٫