جهت شرکت در مراسم عزاداری شهادت عمویم، همگی «عازم» تهران شدیم. هنگام صرف غذا، شخصی در جمع، به شهدا توهین کرد. آثار نگرانی را در «امیر» دیدم.

او نمی‌توانست در برابر این مسئله بی‌تفاوت باشد. پس از اتمام غذا، به عنوان روبوسی کردن به طرف آن شخص رفت. با او دست داد و گفت: «خیلی ممنون از لطف شما که درباره‌ی شهدا صحبت فرمودید. تعجّب می‌کنم در مجلس شهید هستی، نان شهید را می‌خوری و به شهدا توهین می‌کنی!»

 منبع: کتاب رسم خوبان ۶٫ معرفت. صفحه‌ی ۲۳