علی گونی‌های نخود و کشمش و آجیل را سپرده بود به خیاطان که در بسته‌های کوچک بسته‌بندی کنند و اگر نامه‌ای و پیامی بین اقلام ارسالی بود، جمعشان می‌کرد و می داد دست رزمنده‌ها که بخوانند. دوست داشت نامه‌ی پر مهری که مردم می‌گذاشتند لای بسته‌های ارسالی و معمولاً پر از جملات پر مهر و خدا قوت و خسته نباشید بود، جواب داشته باشند. بچه‌های تحصیل کرده را تشویق می‌کرد جواب‌ نامه‌های مردم را بنویسند و ترتیبی داده بود تا جواب نامه‌ها پست شوند به آدرسی که از آن‌جا آمده بودند.

منبع: کتاب « اشتباه می‌کنید! من زنده‌ام؛ شهید علی شرفخانلو» – انتشارات روایت فتح

به نقل از: یوسف کربلای خلیلی (معاون شهید)