حاجی برای روحیه‌ی نیروهایش خیلی اهمیت قائل بود. به هیچ کس به هیچ عنوان اجازه نمی‌داد که روحیه‌‌ی بچّه‌ها را تضعیف کند.

همیشه به بعضی از مدّاح‌ها می‌گفت در روضه‌ها و صحبت‌هایشان چیزی نگویند که باعث تضعیف روحیه بشود.

یک وقتی مداحی آمده بود تیپ امام جواد (علیه السلام). شب در بین مداحی شروع کرد روضه‌ی یتیمان شهدا را خواندن، خانواده‌های بی‌سرپرست و بچّه‌های یتیم که منتظر بابا می‌خوابند و خلاصه الی آخر.

شهید برونسی وسط روضه بلند شد رفت سراغ مداح. دستش را گرفت و گفت: «بسه! جبهه نیاز به این جور روضه خواندن ندارد. عوض این‌که به این نیروهای آماده‌ی عملیات نیرو بدهی، داری روحیه‌ی آن‌ها را تضعیف می‌کنی، پاشو! پاشو! برو دنبال کارت.»

رسم خوبان ۱۰- روحیه،  ص ۴۵٫/ و خدا بود و دیگر هیچ نبود، ص ۲۰۹٫