باید از ایستادن بر دو پا، به ایستادن در جایگاه هراس و امید، پی ببرد؛ و از سر به زیر انداختن، به همراهی و لزوم خاکساری و فروتنی دل، و بیزاری از گردنکشی و ریاست و تکبّر.

و باید بداند که: برای او در روز رستاخیز و در بارگاه خداوند جایگاهی است که منزلت آن، به کامل بودن این قیام مربوط است؛ پس باید همه‌ی کوشش را در درست کردن قیام نمازش به کار گیرد!

منبع: کتاب به سوی دوست،  ص ۱۴۷