شهید محمّد علی روحیّه‌ای پرنشاط و پرجنب و جوش داشت. از تنبلی و کاهلی بیزار بود. هرگز دوست نداشت رزمنده‌ای را کِسِل و بی‌حال ببیند. دلش می‌خواست رزمندگان اسلام شاد و پر تحرّک باشند. لذا برای رفع خستگی نیروهای خودی، تعدادی از همرزمان را دور خود جمع می‌کرد و پیشنهاد بازی دسته جمعی می‌داد. فوتبال، ورزش مورد علاقه‌اش بود.

در خط مقدم جبهه بودیم. با اصرار وی هر روز غروب در مواقع بیکاری مشغول بازی فوتبال می‌شدیم. عراقی‌ها وقتی متوجّه‌ی بازی ما می‌شدند، شروع به گلوله‌باران می‌کردند. در طول مدّت حضور در خط مقدم، فقط یک روز توانستند با گلوله باران شدید مانع از بازی فوتبال ما شوند. با وجود این، شهید میرزایی هر روز از ما می‌خواست در خط مقدم از ورزش کردن غافل نشویم.

منبع: کتاب رسم خوبان ۷٫ ورزش صفحه‌ی۲۵/ ترمه‌ی نور، صص ۳۴۳ـ ۳۴۲٫