شیخ [رجبعلی] روزی به حرم سیّد الشّهدا (ع) مشرّف شد. در حین زیارت متوجّه شد که حال معنوی همیشگی را ندارد و آن جلوه‌های معنوی، در پیش چشمانش ظهور نمی‌کند. به خاطر همین از حرم خارج شد و سخت در فکر فرو رفت. هنوز مقداری از حرم دور نشده بود که به فقیری برخورد کرد و مقداری به وی کمک نمود. درست بعد از آن مشاهده کرد که دوباره، آن حال معنوی و دید باطنی گذشته را باز یافته است! و می‌گفت: این حال، به برکت همان انفاقی است که در برابر حرم انجام دادم.

منبع: کتاب پندهای آسمانی، ص ۱۵۵