دینوری گوید:

امام حسین (ع) یاران خود را که ۳۴ سواره و ۴۰ پیاده بودند، آراست. زهیر بن قین را که بر میمنه و حبیب بن مظاهر را بر میسره گماشت. پرچم را به برادرش عباس سپرد، سپس خود ایستاد و آنان هم همراه او در مقبال خیمه‌‌ها ایستادند.

 

 

قال الدینوریّ:

و عبّى الحسین (ع) أیضا اصحابه، و کانوا اثنین و ثلاثین فارسا و اربعین راجلا، فجعل زهیر بن القین على میمنته، و حبیب بن مظهر على میسرته، و دفع الرّایه إلى أخیه العبّاس بن علىّ، ثم وقف، و وقفوا معه امام البیوت…[۱]

[۱]– الأخبار الطوال: ۲۵۶، مقتل الخوارزمی ۲: ۴ و فیه: «اثنان و ثمانون راجلاً».