زین درد خون گریست سپهر و ستاره هم خون گشت قلب لعل و دل سنگ خاره هم‌ بر سر زدند از الم زاده ی بتولتنها همین نه ...

 پس سرخ شد عمامه ی آن سیّد جلیلتیغ آن چنان زدند که لرزید، جبرئیل زینب به فکر آن که یتیمان اهل بیتچون بگذرند از بر آن ...

چون صبا دید به صحرا، بدن بی کفنش خاک می ریخت به جای کفنش بر بدنش چون که از مرکب خود، شاه به گودال افتاد حمدِ ...

کیست این کشته که جان همه قربان تنش!خاک صحرا، کفن و خون گلو، پیرهنش مصحف فاطمه در قلزم خون افتادهآیه آیه شده چون صفحه ی قرآن، ...

شهید عشق که بگذشته از سر بدنشعدوی تنگ نظر جامه می‏برد ز تنش تنی که گشته مشبّک ز تیر و تیغ و سنانچه حاجت است؟ دگر، ...

لباس کهنه بپوشید، زیر پیرهنشمگر که بر نکشد خصم بدمنش ز تنش لباس کهنه چه حاجت؟ که زیر سمِّ ستورتنی نماند که پوشند جامه یا کفنش که ...

ﭘﯿﮑﺮ ﻫﺰﺍﺭ ﭘﺎﺭه ﻭ ﺑﺮ ﻧﻮﮎ ﻧﯽ ﺳﺮﺵ ﮔﻮﯾﻢ ﺯ ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﺳﺮﺵ ﯾﺎ ﺯ ﭘﯿﮑﺮﺵ؟ ﮔﻮﯾﻢ ﺍﮔﺮ ﺯ ﺳﺮﺵ، ﺳﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﯾﺪ ﺷﻤﺮ ﺩﺭ ﭘﯿﺶ ...

خونی که شد روان ز تن پُر جراحتشامروز نافه گشته، ببویید تربتش این خاک مُشک بو ز جگرهای سوخته استکز تشنگی گداخت ز اصحاب و عترتش سیبی ...

روزی که شد به نیزه، سر آن بزرگوارخورشید، سر برهنه برآمد ز کوهسار موجی به جنبش آمد و برخاست کوهابری به بارش آمد و بگریست زار ...

چون نوبت قتال به سلطان دین رسیدافغان اهل بیت ، به عرش برین رسید غوغای “الوداع” و هیاهوی “الفراق“از چار سوی ، بر فلک هفتمین رسید چون ...

کلیم اگر دعا کند، بی تو دعا نمی شودمسیح اگر دوا دهد، بی تو دوا نمی شود اگر جدائی اوفتد، میان جسم و جان منقسم به ...

ترسم دمی که پرسش این ماجرا شود دامان رحمت از کف مردم، رها شود ترسم که در شفاعت امت به روز حشر خاموش ازین گناه، ...

عنقای قاف را هوس آشیانه بود غوغای نینوا همه در ره بهانه بود جایی که خورده بود می، آنجا نهاد سر دردی کشی که مست ...

شبـی کـه صـبـح شهادت، در انتظـار تـو بـود        جــــــهان ، مسـخّـر روح  بـزرگــوار تـو بـود لهیـب تشنـگی ات، روح دشت را می سوخت       فـــــرات مـوج زنـان گـرچـه در ...