امّا «هیبت» و آن نیز از معرفت به صفات جلال به وجود می‌آید. هر که فهمید که قادر متعال کیست؛ و آنچه از بازخواست و ...

[بنده چگونه در قبال عظمت خداوند خود را ناچیز نبیند] با این‌که عظمت سلطه‌ی او بر خلقت آسمان‌ها و زمین‌ها و بزرگی قدرتش را بر ...

بنده وقتی بزرگی سلطه‌ی خداوند و گستردگی ملکش و جلالت قدرتش را شناخت، و دانست که [موجود] ممکن، هیچ و عدم است، و [دانست که] ...

تفهّم [در نماز] یعنی این‌که: از هر قول و فعلی، مقصود و معنی شایسته‌ی آن را به روشنی بفهمد؛ زیرا نماز معجونی خدائی است که ...

امّا «تعظیم» و بزرگداشت؛ و آن از احوال دل است که خاکساری و فروتنی و شکستگی [بنده را] برای خدای بزرگ به جا می‌گذارد؛ و ...

عمده‌ی خیر نماز و فائده‌اش، در فهم نماز است. چون فهم، نزدیک‌ترین سبب به معرفت است؛ و معرفت، تمامش خیر است بلکه همه‌ی خیر و ...

گذراندن معنای هر فعل و قولی بر دل، پیش از پرداختن به آن [در تفهّم و حضور قلب] جدّاً مؤثّر است.مثلاً وقتی خواست قرائت کند، ...

تردیدی نیست که ریشه و اصل همه‌ی خطورات مشغول‌کننده و مرجع آن‌ها، دوستی دنیا و پرداختن به آن است… پس برای هر کسی که دوستدار ...

هر که اراده و همّتش پیش نماز بود، دلش با آن حاضر است. و به اندازه‌ی اراده‌اش، غافل از چیزهای دیگر می‌باشد.پس هر که به ...

اگر برایت ممکن بود که از صمیم دل به این‌که نماز، معراج و نردبان ترقّی بنده و دیدار پروردگار است معتقد شوی، همانا باور خواهی ...

اخلاص در شهادت [بر رسالت رسول خدا (ص) عبارت است از: تهی کردن دل از هر گونه اعتراض بر احکام شرعی، تا در جان و ...

هر که جایگاه نماز را در معامله‌ی با پروردگار شناخت، و دانست که آن لطفی بزرگ از سوی خداوند مهربان است، باید که روشنی چشم ...

اذان، ندای دیدار است. و چنانکه در رستاخیز، مردم را به عرضه‌ی شدن بر خداوند صدا می‌زنند؛ همین‌طور مؤذّنان، مؤمنان را به مجلس حضور و ...

دامنه‌ی فریب در اعمال، گسترده‌تر از فاصله‌ی عرش و فرش است! و من گمان نمی‌کنم کسی از آن نجات یابد، جز کسی که خداوند به ...