آیات عظام امام، صافى و نورى: اگر جهل به حدى باشد که احتمال باطل شدن روزه را نمىدادند، کفّاره واجب نیست ؛ ولى بنابر احتیاط واجب، باید روزهها را قضا کنند.[۱]

آیات عظام بهجت، خامنهاى و فاضل: اگر جهل به حدى باشد که احتمال باطل شدن روزه را نمىدادند، کفّاره واجب نیست ؛ ولى باید روزهها را قضا کنند.[۲]

آیات عظام تبریزى، سیستانى و وحید: باید روزهها را قضا کنند ؛ ولى کفّاره واجب نیست.[۳]

آیهاللّه مکارم: بنابر احتیاط واجب، باید روزهها را قضا کنند ؛ ولى کفّاره واجب نیست.[۴]

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی/پرسش وپاسخ دانشجویی

[۱] – امام، تحریر الوسیله، ج ۱، فیمایجیب الامساک فیه، م ۱۸، فیما یترتب على الافطار، م ۱ ؛ صافى، هدایهالعباد، ج۱، م ۱۳۱۱، ۱۳۱۸ ؛ نورى، تعلیقات على العروه، الفصل الثالث، السادس.

[۲] – بهجت، وسیلهالنجاه، ج ۱، م ۱۱۰۹، ۱۱۱۷ ؛ فاضل، تعلیقات على العروه، الفصل الثالث، السادس ؛ خامنهاى، اجوبه الاستفتاآت، س ۸۱۷٫

[۳] – تبریزى، سیستانى و وحید، منهاج الصالحین، کفاره الصوم، تتمیم.

[۴] – مکارم، توضیحالمسائل مراجع، م ۱۶۵۸٫