اگر غیبتی می‌شنید یا حرف‌هایی که به کنایه موجب تضعیف انقلاب می‌شد، چهره‌اش برافروخته می‌شد. دو دستش را به هم می‌مالید و بعضاً در آن محل نمی‌ماند و کسی هرگز او را عصبانی ندید.

منبع: کتاب سلام سردار، ص ۴۸٫