علاقه‌ی شدیدی به امام و اطاعت از رهبری داشت. یک روز به دیدار امام رفت، امّا موفّق به ملاقات نشده بود. به قدری ناراحت شده بود که از شدّت ناراحتی بیهوش شده بود.

بعد که از ایشان علّت را پرسیدیم، گفت: آدم آن‌قدر بی‌لیاقت باشد که امام زمان را ندیده، نایبش را هم نتواند ببیند؟ امام قلب ماست. اگر امام نباشد، قلب ما از کار می‌افتد. ما باید تا لحظه‌ای که خون در رگ داریم، با امام باشیم و لحظه‌‌ای ایشان را تنها نگذاریم.

منبع: کتاب رسم خوبان ۱۴، التزام به ولایت فقیه، ص ۸۲٫/ با افلاکیان در جاده‌های عشق (شهید حسین مهدوی‌آرا)، ص ۴۸٫