شیخ مفید گوید:
صبح که شد، ابن زیاد سر امام حسین (ع) را فرستاد که در کوچه‌های کوفه و بین همه‌ی قبایل چرخاندند. (آن‌گاه اشعاری را از قول یکی از فرزانگان در سوگ این شهید از خاندان رسول الله (ص) و سرّ برافراشته‌اش بر نیزه‌ها و نگاه مردم به آن سر آورده است.)
قال المفید:
وَ لَمَّا أَصْبَحَ عُبَیْدُ اللَّهِ بْنُ زِیَادٍ بَعَثَ بِرَأْسِ الْحُسَیْنِ (ع) فَدِیرَ بِهِ فِی سِکَکِ الْکُوفَهِ کُلِّهَا وَ قَبَائِلِهَا.[۱] ثُمَّ أَمَرَ ابْنُ زِیَادٍ بِرَأْسِ الْحُسَیْنِ ع فَطِیفَ بِهِ فِی سِکَکِ الْکُوفَهِ وَ یَحِقُّ لِی أَنْ أَتَمَثَّلَ هُنَا بِأَبْیَاتٍ لِبَعْضِ ذَوِی الْعُقُولِ یَرْثِی بِهَا قَتِیلًا مِنْ آلِ الرَّسُولِ (ص) فقال:
رَأْسُ ابْنِ بِنْتِ مُحَمَّدٍ وَ وَصِیِّهِ لِلنَّاظِرِینَ عَلَى قَنَاهٍ یُرْفَعُ
وَ الْمُسْلِمُونَ بِمَنْظَرٍ وَ بِمَسْمَعٍ لَا مُنْکِرٌ مِنْهُمْ وَ لَا مُتَفَجِّعٌ
کُحِلَتْ بِمَنْظَرِکَ الْعُیُونُ عَمَایَهً وَ أَصَمَّ رُزْؤُکَ کُلَّ أُذُنٍ تَسْمَعُ
أَیْقَظْتَ أَجْفَاناً وَ کُنْتَ لَهَا کَرًى وَ أَنَمْتَ عَیْناً لَمْ تَکُنْ بِکَ تَهْجَعُ
مَا رَوْضَهٌ إِلَّا تَمَنَّتْ أَنَّهَا لَکَ حُفْرَهٌ وَ لِحَظِّ قَبْرِکَ مَضْجَع[۲]
[۱]– الارشاد: ۲۴۵، البحار ۴۵: ۱۲۱٫
[۲]– اللهوف: ۲۰۳، البحار ۴۵: ۱۱۹٫
پاسخ دهید