ابن قولویه افزوده است:

هیچ زائری آن حضرت را زیارت نمی‌کند مگر آن‌که آن فرشتگان او را استقبال می‌کنند و وداع‌کنندگان را بدرقه می‌کنند و هیچ کس مریض نمی‌شود مگر آن‌که عیادتش می‌کنند و نمی‌میرد مگر آن‌که بر جنازه‌اش نماز می‌خوانند و پس از فوت، برایش آمرزش می‌طلبند و همه‌ی آنان در روی زمین منتظر قیام حضرت قائم (ع) اند.

و زاد ابن قولویه:

فَلَا یَزُورُهُ زَائِرٌ إِلَّا اسْتَقْبَلُوهُ، وَ لَا یُوَدِّعُهُ مُوَدِّعٌ إِلَّا شَیَّعُوهُ، وَ لَا یَمْرَضُ مَرِیضٌ إِلَّا عَادُوهُ وَ لَا یَمُوتُ إِلَّا صَلَّوْا عَلَى جِنَازَتِهِ وَ اسْتَغْفَرُوا لَهُ بَعْدَ مَوْتِهِ، وَ کُلُّ هَؤُلَاءِ فِی الْأَرْضِ یَنْتَظِرُونَ قِیَامَ الْقَائِمِ (ع)؟.[۱]

[۱]– کامل الزّیارات: ۳۵۳ ح ۶۰۸، الغیبه للنعمانی: ۳۱۰ ضمن ح ۵، البحار ۴۵: ۲۲۶ ح ۲۱، حلیه الابرار ۲: ۶۲۵٫