شیخ صدوق با سند خوش از ابان بن تغلب چنین نقل می‌کند:

امام صادق ع فرمود: چهار هزار فرشته نازل شدند تا همراه امام حسین (ع) بجنگند، ولی به آنان اجازه‌ی جنگیدن داده شند. دوباره اذن گرفتند و فرود آمدند. وقتی بود که حسین (ع) کشته شده بود. آنان نزد قبر آن حضرت، غبارآلود و پریشانند و تا روز قیامت بر او گریه می‌کنند. رئیس آنان فرشته‌ای به نام «منصور» است.

قال الصّدوق:

حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ الْوَلِیدِ، قَالَ: حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ مَتِّیلٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَیْنِ بْنِ أَبِی‌الْخَطَّابِ، عَنْ مُوسَى بْنِ سَعْدَانَ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْقَاسِمِ، عَنْ عُمَرَ بْنِ أَبَانٍ الْکَلْبِیِّ، عَنْ أَبَانِ بْنِ تَغْلِبَ قَالَ: قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع): إِنَّ أَرْبَعَهَ آلَافِ مَلَکٍ هَبَطُوا یُرِیدُونَ الْقِتَالَ مَعَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ (ع) فَلَمْ یُؤْذَنْ لَهُمْ فِی الْقِتَالِ فَرَجَعُوا فِی الِاسْتِئْذَانِ وَ هَبَطُوا وَ قَدْ قُتِلَ الْحُسَیْنُ (ع) فَهُمْ عِنْدَ قَبْرِهِ شُعْثٌ غُبْرٌ یَبْکُونَهُ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَهِ وَ رَئِیسُهُمْ مَلَکٌ یُقَالُ لَهُ: مَنْصُورٌ.[۱]

[۱] – الامالی: ۵۰۹ ح ۷، کامل الزّیارات: ۳۵۳ ح ۶۰۸ و ۱۷۱ ح ۲۲۲، عنه البحار ۴۵: ۲۲۰ ح ۲٫