ما با نیت می‌‏توانیم با اصحاب سیدالشهداء(ع) باشیم و همه آن درجات را کسب کنیم.  دو نوع نیت وجود دارد:
۱ – تصعید نیت؛ 
۲ – توفیر نیت.

«تصعید نیت» این است که انسان درجات نیت خود را رشد بدهد; به این معنا که گاهی عبادات فرد خوفاً گاهی رغبتاً و گاهی شوقاً و یا حُباً است که به اینها «تصعید نیت» می‌‏گویند؛ یعنی انسان می‏‌تواند نیت خود را به تدریج رشد بدهد و از انگیزه‏‌های غیرخدای متعال فارغ بشود و برای خدا، خدا را عبادت کند
.

 

«توفیر نیت» این است که نیت انسان فراگیر بشود; یعنی نیت خوب، همه اعمال انسان را شامل بشود و همه اعمال با نیت خوب انجام بشود و هم اینکه نیت انسان نسبت به اعمال فراگیر بشود.

 

یک سلسله اعمالی هستند که انسان نمی‌‏تواند در عمل به آنها برسد ولی در مقام نیت می‌‏تواند نیت همه را داشته باشد و با پای نیت این راه را طی کند. آنچه در دعای “مکارم‌‏الاخلاق” آمده هر دو کار می‌‏باشد; «اللّهم صلّ علی محمّد و آله و بلّغ بایمانی اکمل ‏الایمان واجعل یقینی افضل ‏الیقین وانته بنیتی الی احسن‏ النّیات و بعملی الی احسن‏ الاعمال. اللهم وفِرّ بلطفک ‏نیتی و …».  اولاً باید آن «احسن‏ النیات» در همه زندگی انسان جاری بشود و ثانیا بسیاری از خیرات است که انسان در عمل نمی‌‏تواند به آن برسد; چون عالم، عالم تزاحم است; مثلاً اعمال عبادی شبانه‏‌روزی که در کتاب مفتاح‌‏الفلاح مرحوم شیخ بهائی آمده اگر انسان در تمام بیست و چهار ساعت هم مشغول باشد باز هم نمی‏‌تواند همه را انجام بدهد