ما با نیت میتوانیم با اصحاب سیدالشهداء(ع) باشیم و همه آن درجات را کسب کنیم. دو نوع نیت وجود دارد:
۱ – تصعید نیت؛
۲ – توفیر نیت.
«تصعید نیت» این است که انسان درجات نیت خود را رشد بدهد; به این معنا که گاهی عبادات فرد خوفاً گاهی رغبتاً و گاهی شوقاً و یا حُباً است که به اینها «تصعید نیت» میگویند؛ یعنی انسان میتواند نیت خود را به تدریج رشد بدهد و از انگیزههای غیرخدای متعال فارغ بشود و برای خدا، خدا را عبادت کند.
«توفیر نیت» این است که نیت انسان فراگیر بشود; یعنی نیت خوب، همه اعمال انسان را شامل بشود و همه اعمال با نیت خوب انجام بشود و هم اینکه نیت انسان نسبت به اعمال فراگیر بشود.
یک سلسله اعمالی هستند که انسان نمیتواند در عمل به آنها برسد ولی در مقام نیت میتواند نیت همه را داشته باشد و با پای نیت این راه را طی کند. آنچه در دعای “مکارمالاخلاق” آمده هر دو کار میباشد; «اللّهم صلّ علی محمّد و آله و بلّغ بایمانی اکمل الایمان واجعل یقینی افضل الیقین وانته بنیتی الی احسن النّیات و بعملی الی احسن الاعمال. اللهم وفِرّ بلطفک نیتی و …». اولاً باید آن «احسن النیات» در همه زندگی انسان جاری بشود و ثانیا بسیاری از خیرات است که انسان در عمل نمیتواند به آن برسد; چون عالم، عالم تزاحم است; مثلاً اعمال عبادی شبانهروزی که در کتاب مفتاحالفلاح مرحوم شیخ بهائی آمده اگر انسان در تمام بیست و چهار ساعت هم مشغول باشد باز هم نمیتواند همه را انجام بدهد…
پاسخ دهید