طبرانی با سند خویش از عایشه نقل کرده است:
حسین بن علی (ع) به محضر پیامبر خدا (ص) وارد شد، در حالی که به او وحی می‌شد. سوار بر دوش پیامبر شد و به بازی پرداخت. جبرئیل به پیامبر خدا (ص) گفت: ای محمّد! آیا دوستش می‌داری؟ فرمود: چرا دوستش نداشته باشم ای جبرئیل!؟ گفت: ولی پس از تو امّتت او را می‌کشند. جبرئیل دست خویش را دراز کرد و خاک سفیدی آورد و گفت: ای محمّد! این فرزندت در این سرزمین کشته می‌شود. نام آن زمین تف است. چون جبرئیل از حضور پیامبر رفت، رسول خدا (ص) بیرون آمد، در حالی که گریان بود و آن خاک در دستش بود. فرمود: ای عایشه! جبرئیل خبرم داد که فرزندم حسین در سرزمین تف کشته می‌شود و پس از من امّت من دچار فتنه می‌گردند. آنگاه نزد اصحاب رفت که علی، ابوبکر، عمر، حذیفه، عمار و ابوذر هم در میان‌شان بودند و آن حضرت گریان بود. گفتند: یا رسول الله! چرا گریه می‌کنی؟ فرمود: جبرئیل مرا خبر داد که پس از من فرزندم حسین در سرزمین تف کشته می‌شود. این خاک را هم برای من آورد و خبر داد که مدفن او همان‌جا خواهد بود.
این داستان در منابع مختلف با اختلافاتی در تعبیر، از عایشه نقل شده است.
قال الطّبرانیّ:
حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ رِشْدِینَ الْمِصْرِیُّ، حَدَّثَنَا عَمْرُو بْنُ خَالِدٍ الْحَرَّانِیُّ، حَدَّثَنَا ابْنُ لَهِیعَهَ، عَنْ أَبِی الْأَسْوَدِ، عَنْ عُرْوَهَ بْنِ الزُّبَیْرِ، عَنْ عَائِشَهَ قَالَتْ: دَخَلَ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ (ع) عَلَى رَسُولِ اللَّهِ (ص) وَ هُوَ یُوحَى إِلَیْهِ، فَنَزَا عَلَى رَسُولِ اللَّهِ (ص) وَ هُوَ مُنْکَبٌّ، وَ لَعِبَ عَلَى ظَهْرِهِ، فَقَالَ جِبْرِیلُ لِرَسُولِ اللَّهِ (ص): أَ تُحِبُّهُ یَا مُحَمَّدُ؟ قَالَ: «یَا جِبْرِیلُ وَ مَا لِی لَا أُحِبُّ ابْنِی؟» قَالَ: فَإِنَّ أُمَّتَکَ سَتَقْتُلُهُ مِنْ بَعْدِکَ، فَمَدَّ جِبْرِیلُ (ع) یَدَهُ فَأَتَاهُ بِتُرْبَهٍ بَیْضَاءَ، فَقَالَ: فِی هَذِهِ الْأَرْضِ یُقْتَلُ ابْنُکَ هَذَا یَا مُحَمَّدُ، وَ اسْمُهَا الطَّفُّ، فَلَمَّا ذَهَبَ جِبْرِیلُ (ع) مِنْ عِنْدِ رَسُولِ اللَّهِ (ص) خَرَجَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) وَ التُّرْبَهُ فِی یَدِهِ یَبْکِی، فَقَالَ: «یَا عَائِشَهُ إِنَّ جِبْرِیلَ (ع) أَخْبَرَنِی أَنَّ الْحُسَیْنَ ابْنِی مَقْتُولٌ فِی أَرْضِ الطَّفِّ، وَ أَنَّ أُمَّتِی سَتُفْتَتَنُ بَعْدِی» ثُمَّ خَرَجَ إِلَى أَصْحَابِهِ فِیهِمْ عَلِیٌّ وَ أَبُو بَکْرٍ وَ عُمَرُ وَ حُذَیْفَهُ وَ عَمَّارٌ وَ أَبُو ذَرٍّ رَضِیَ اللهُ عَنْهُمْ وَ هُوَ یَبْکِی، فَقَالُوا: مَا یُبْکِیکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ؟ فَقَالَ: «أَخْبَرَنِی جِبْرِیلُ أَنَّ ابْنِی الْحُسَیْنَ یُقْتَلُ بَعْدِی بِأَرْضِ الطَّفِّ وَ جَاءَنِی بِهَذِهِ التُّرْبَهِ وَ أَخْبَرَنِی أَنَّ فِیهَا مَضْجَعَهُ.»[۱]
* * *
و نقل هذه القضیّه عن عائشه فی کتب مختلفه مع اختلافات فی الکلمات و الأسناد فمن أراد الاطّلاع فلیراجع المصادر المذکوره فی الهامش.[۲]
[۱]– المعجم الکبیر ۳: ۱۰۷ ح ۲۸۱۴، الخرائج و الجرائح ۱: ۶۸ ح ۱۲۵ مختصراً، مجمع الزوائد ۹: ۱۸۸، المناقب لابن شهر آشوب ۴: ۵۵، الصواعق المحرقه: ۲۹۲، البحار ۴۵: ۲۲۷ ح ۲۲٫
[۲]– المعجم للطبرانی ۳: ۱۰۸ ح ۲۸۱۵، مثیر الاحزان: ۱۷، مجمع الزوائد ۹: ۱۸۷، المنتخب للطریحی: ۳۱۵، الامالی الطوسی: ۳۱۶ ح ۶۴۲، ترجمه الامام الحسین (ع) من الطبقات: ۴۶ ح ۲۷۱، البحار ۴۴: ۲۳۰ ح ۱۳٫
پاسخ دهید