این‌که خدای متعال فرمود: اگر رسول را اطاعت کنید و خدا را اطاعت کنید، عمل شما کاهش پیدا نمی‌کند، از عمل شما کم نمی‌شود یعنی اعمال شما بیمه می‌شود، بعد از عمل و حسنه‌ی که انجام می‌دهید، نمازی که می‌خوانید، احسانی که می‌کنید، نماز شبی که می‌خوانید، زیارت امام رضا که می‌روید، زیارت کربلا که می‌روید، خدای متعال این‌ها را بیمه می‌کند، به دنبال آن یک بیماری یا یک عملی که این را از بین ببرد، خدا نمی‌گذارد به سراغ شما بیاید، خدا دست شما را می‌گیرد از این نوع گناهان و رذائلی که گذشته‌ها را از بین می‌برد، خدا نمی‌گذارد به سراغ شما بیاید. اضافه می‌کند ولی نمی‌گذارد، خدا اعمال و ذخیره‌های شما را در صندوق حفاظی قرار می‌دهد، آن چیزهایی که موجب نابودی حسنات انسان می‌شود و انسان عاقبت به شرع می‌شود این‌ها به سراغ او نمی‌‌آید.

در این زمینه یک، دو قطعه‌ی تاریخی از زمان خود خدمت شما عرض کنیم. مرحوم شهید میثمی دو برادر بودند، شهید آقا شیخ عبدالله میثمی و شهید شیخ رحمه الله میثمی. یک دوست دیگری هم به نام آقای شیخ مصطفی ردّانی‌پور داشتند. اینان طلبه‌های مدرسه‌های حقانی بودند، ما هم برای آن‌ها فقه می‌گفتیم. از همان دوران گویی اینان با متفاوت بودند، گمشده داشتند، دنبال آدم‌های صالح می‌گشتند، وقتی فکر می‌کردند کسی مایه‌‌ای دارد، او را رها نمی‌کردند، می‌خواستند از کیسه‌ی او، از جواهرات عرشی برای خود بگیرند. جمکران آن‌ها با پای پیاده با دیگر طلبه‌ها متفاوت بود. در حالات مرحوم آقا شیخ عبدالله میثمی نوشتند این بزرگوار در دوران دفاع مقدس، مدّتی همین‌طوری بود، بعد به عنوان نماینده‌ی امام در سپاه بود، در جبّهه‌های مختلف هم حضور داشتند. عیال ایشان نقل می‌کنند که این بزرگوار گفته بود که من سی ماه در دوران ستم شاهی زندان بودم، زندان سیاسی بود، سی ماه هم در جبّهه بودم مطمئن هستم خدا عمل من را ضایع نمی‌کند. همسر ایشان تعریف می‌کردند که ما در اهواز بودیم، ایشان پیشنهاد کردند که شما را به اصفهان ببرم، خود من این‌جا کار دارم. گفتیم: ما می‌خواهیم بمانیم، گفت: نه. ما را به اصفهان آورد. ایشان می‌خواست برود، به او گفتم: چه زمانی می‌آیید؟ این آیه را خواند: «وَ واعَدْنا مُوسى‏ ثَلاثینَ لَیْلَهً وَ أَتْمَمْناها بِعَشْرٍ فَتَمَّ میقاتُ رَبِّهِ أَرْبَعینَ لَیْلَهً»[۱] ایشان رفتند یک چند روزی گذشت من هوای او را کردم و به اهواز رفتم، در آن‌جا یک، دو روز در خدمت ایشان بودم، روزی که می‌خواستم بیایم زیارت حضرت زهرا سلام الله علیها را خواند. گفتم: به چه مناسبت زیارت حضرت زهرا سلام الله علیها می‌خوانید، گفت: نزدیک است. من خداحافظی کردم و آمدم. چهل روز گذشت، در همان روز چهلم ایشان در شلمچه به شهادت رسید. ببینید وقتی از او پرسیدند که چه زمانی می‌آیید این آیه را خواندند «وَ واعَدْنا مُوسى‏ ثَلاثینَ لَیْلَهً» یعنی جنازه‌ی بنده بعد از اربعین می‌آید. این نشان می‌دهد که «لا یَلِتْکُمْ مِنْ أَعْمالِکُمْ شَیْئاً».[۲]

[۱]ـ سوره‌ی اعراف، آیه ۱۴۲٫

[۲]ـ سوره‌ی حجرات، آیه ۱۴٫