هر گاه از روی دلش [دل مؤمن] پرده‌های اوهام و خیالات برداشته شده و حجاب‌های ظلمانی رفع شود، و انوار جمال صفات و تابش‌های جلال ذات در آن متجلّی گردد، دیگر امکان غفلت و فراموشی برای او نیست؛ و حالات دل او طبق تجلیّات صفات جمالیّه و جلالیّه متحوّل شده؛ و خداوند جلَّ جلاله ریاضت و تربیت قلبش را از همین طریق با خوف و رجا به عهده می‌گیرد، تا این‌که او را وارد جایگاه صدق در جوار خودش نموده، و در فردوس اعلی و بهشت نور با پیامبران و شهیدان و صدّیقان جای می‌دهد و خوب دوستان و رفیقانی هستند اینان!

منبع: کتاب به سوی دوست،  ص ۱۰۰