البتّه فقرا در کمبودها و فقر و نادارى باید صبر و شکیبایى داشته باشند، و بدانند که آن  ها هم از نعمت  هاى دیگرى برخوردارند که اغنیا برخوردار نیستند،و ثروتمندان بلاها و ابتلائات و گرفتارى  هایى دارند که مستضعفان و محرومان ندارند. طاووس را مى  بینى، پایش را هم ببین؛ زیرا خوبى و خوشى عیش تنها به زیادى وسایل راحتى نیست، راحتى درونى و رفاه و خوشى و آرامش دل به داشتن وسایل رفاه و راحتى نیست بلکه چه بسا وسایل رفاه اسباب نگرانى و ناراحتى و اضطراب درونى را فراهم کنند. در کلمات امیرمؤمنان ـ علیه السّلام ـ آمده است: « أَلْمَصائِبُ بِالسَّوِیَّهِ مَقْسُومَهٌ بَیْنَ الْبَرِیَّهِ. » مستدرک الوسائل، ج ۲، ص ۴۸۱؛ بحار الانوار، ج ۷۵، ص ۵۳؛ ج ۷۹، ص ۱۳۴؛ تحف العقول، ص ۲۱۴؛ الدعوات، ص ۲۸۸؛ غرر الحکم، ص ۱۰۱٫ گرفتارى  ها به صورت مساوى و یکسان میان مردم تقسیم شده است.

یعنى پیمانه ها مختلفند و باید از فقر، بلا،خوشى و…پر شوند.آیا اگر همه مثل هم شوند، و همه در مال و ثروت یکدیگر شریک گردند، و همه در مال و دارایى مساوى و یکسان باشند، نظم در جامعه برقرار مى شود؟!

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد