علامه مجلسی از امام باقر (ع) روایت کرده که فرمود:
فاطمه (ع) دختر پیامبر اکرم (ص) پس از پدرش شصت روز زندگی کرده، سپس بیمار شد. زمانی که بیماریش سخت گشت، دست به نیایش برداشت که از جمله‌ی دعاهایش این است:
ای خدای جاوید و همیشگی! به رحمت تو،پناه می‌برم پس مرا، پناه ده وبه فریادم برس خدایا! از آتش دوزخ، دورم کن و مرا به بهشت خود، داخل و به پدرم ملحق گردان.
امیر المؤمنین (ع) به او فرمود: خداود تو را سلامت و عافیت بخشد! فاطمه (ع) می‌گفت: ای ابوالحسن! چه نزدیک است ملاقات خدا، و راجع به مهر و دارائی خود وصیّت کرد و علی (ع) را سفارش نمود که با امامه، دختر ابوالعاص ازدواج کند و افزود: او دختر، خواهرم است و نسبت به فرزندانم دلسوز و مهربان می‌باشد.
مجلسی هم چنین از امام باقر (ع) روایت کرده که فرمود:
فاطمه (ع) به علی (ع) گفت: تو را درباره‌ی خودم سفارش می‌کنم ـ او پیش من محبوب‌ترین بندگان پس از پیامبر اکرم (ص) می‌باشد ـ. هر گاه از دنیا رفتم غسل، کفن و کارهای بعد از وفاتم را شخصاً انجام داده و شبانه به خاکم بسپار و آن چند نفر را بر وفاتم مطلع مساز. تو را به خدا می‌سپارم تا زمان ملاقات در جوار حق، خدا در جوار خود ما و شما را به دیدار هم موفق بدارد.
مجلسی از امام صادق (ع) روایت کرده است:
زمانی که رحلت فاطمه (ع) نزدیک شد به علی (ع) سفارش کرده و گفت: هنگامی که از دنیا رفتم خودت غسل و تجهیز و تدفین مرا بر عهده گیر و نمازم را بخوان و داخل قبرم بگذار و مرا در لحد گذاشته، خاک بر رویم بریز و آن را همسطح با زمین قرار ده، سپس روبروی صورتم بنشین وبسیار، قرآن بخوان و نیایش کن که آن، زمانی است که مرده به انس زندگانی نیاز دارد تو را به خدای متعال، می‌سپارم و درباره‌ی فرزندانم به نیکی، سفارش می‌کنم سپس ام کلثوم (ع) را بغل کرده، به علی (ع) گفت: هنگامی که از دنیا رفتم تمام وسایل منزل، متعلق به او خواهد بود و تو را درباره‌ی او به نیکی، سفارش می‌کنم زمانی که فاطمه (ع) درگذشت علی (ع) به سفارش او عمل نمود.
روی المجلسیّ:
عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (ع) قَالَ: إِنَّ فَاطِمَهَ بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ (ص) مَکَثَتْ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ (ص) سِتِّینَ یَوْماً ثُمَّ مَرِضَتْ فَاشْتَدَّتْ عَلَیْهَا فَکَانَ مِنْ دُعَائِهَا فِی شَکْوَاهَا: یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ بِرَحْمَتِکَ أَسْتَغِیثُ فَأَغِثْنِی اللَّهُمَّ زَحْزِحْنِی عَنِ النَّارِ وَ أَدْخِلْنِی الْجَنَّهَ وَ أَلْحِقْنِی بِأَبِی مُحَمَّدٍ (ص)، فَکَانَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ (ع) یَقُولُ لَهَا: یُعَافِیکِ اللَّهُ وَ یُبْقِیکِ، فَتَقُولُ: یَا أَبَا الْحَسَنِ مَا أَسْرَعَ اللَّحَاقَ بِاللَّهِ، وَ أَوْصَتْ بِصَدَقَتِهَا وَ مَتَاعِ الْبَیْتِ وَ أَوْصَتْهُ أَنْ یَتَزَوَّجَ أُمَامَهَ بِنْتَ أَبِی الْعَاصِ، وَ قَالَتْ: بِنْتَ أُخْتِی وَ تَحَنَّنُ عَلَى وُلْدِی.[۱]
و روی أیضاً:
أنّه (ع) قَالَ: قَالَتْ فَاطِمَهُ لِعَلِیٍّ (ع) إِنِّی أُوصِیکَ فِی نَفْسِی وَ هِیَ أَحَبُّ الْأَنْفُسِ إِلَیَّ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ (ص) إِذَا أَنَا مِتُّ فَغَسِّلْنِی بِیَدِکَ وَ حَنِّطْنِی وَ کَفِّنِّی وَ ادْفِنِّی لَیْلًا وَ لَا یَشْهَدْنِی فُلَانٌ وَ فُلَانٌ وَ اسْتَوْدَعْتُکَ اللَّهَ تَعَالَى حَتَّى أَلْقَاکَ جَمَعَ اللَّهُ بَیْنِی وَ بَیْنَکَ فِی دَارِهِ وَ قُرْبِ جِوَارِهِ.[۲]
و روی أیضاً:
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) عَنْ آبَائِهِ (ع) قَالَ: إِنَّ فَاطِمَهَ (ع) لَمَّا احْتُضِرَتْ أَوْصَتْ عَلِیّاً (ع) فَقَالَتْ: إِذَا أَنَا مِتُّ فَتَوَلَّ أَنْتَ غُسْلِی وَ جَهِّزْنِی وَ صَلِّ عَلَیَّ وَ أَنْزِلْنِی قَبْرِی، وَ أَلْحِدْنِی وَ سَوِّ التُّرَابَ عَلَیَّ وَ اجْلِسْ عِنْدَ رَأْسِی قُبَالَهَ وَجْهِی فَأَکْثِرْ مِنْ تِلَاوَهِ الْقُرْآنِ وَ الدُّعَاءِ فَإِنَّهَا سَاعَهٌ یَحْتَاجُ الْمَیِّتُ فِیهَا إِلَى أُنْسِ الْأَحْیَاءِ وَ أَنَا أَسْتَوْدِعُکَ اللَّهَ تَعَالَى وَ أُوصِیکَ فِی وُلْدِی خَیْراً ثُمَّ ضَمَّتْ إِلَیْهَا أُمَّ کُلْثُومٍ فَقَالَتْ لَهُ: إِذَا بَلَغَتْ فَلَهَا مَا فِی الْمَنْزِلِ ثَمَّ اللَّهُ لَهَا فَلَمَّا تُوُفِّیَتْ فَعَلَ ذَلِکَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ (ع).[۳]
[۱]ـ البحار: ۴۳: ۲۱۷ ح ۴۹ عن مصباح الانوار.
[۲]ـ البحار ۸۱: ۳۹۰، ح ۵۶ و ۱۰۳: ۱۸۶ ح ۱۴ عن مصباح الانوار.
[۳]ـ البحار ۸۲: ۲۷ ح ۱۳ عن مصباح الانوار.
پاسخ دهید