خزّاز قمی گفته است:
محمّد بن عبدالله بن مطلب و ابو عبدالله محمّد بن احمد، همگی از لاحق یمانی با سلسله سند خود از سلمان فارسی (رض) نقل کرده‌اند که:
رسول خدا (ص) خطابه‌ای برای ما، ایراد و در ضمن آن، فرمود: ای مردم! به زودی رحلت خواهم کرد و به سوی عالم غیب، رهسپار خواهم شد. شما را به نیکی کردن به خاندانم، سفارش می‌کنم. از بدعت‌ها بپرهیزید که هر بدعتی، ضلالت و گمراهی است و ضلالت و گمراهی به همراه اهلش در آتش جهنم، خواهند بود. ای مردم! هر کس خورشید را از دست دهد، به ماه تمسّک می‌جوید و هر کس ماه را از دست دهد، به فرقدین متمسک می‌گردد. بنابراین، هرگاه فرقدین را از دست دادید، به ستارگان درخشان بعد از من، چنگ زنید. این سخن را بر زبان راندم و از خدای متعال برای خود و شما، طلب آمرزش می‌کنم.»
سلمان فارسی گفت: وقتی از منبر فرود آمد، به دنبال ایشان رفتم تا وارد خانه عایشه شد. من نیز وارد شدم و گفتم: پدر و مادرم فدای شما ای رسول خدا! شنیدم که فرمودید: «وقتی خورشید را از دست دادید، به ما تمسّک جویید و وقتی ماه را از دست دادید،به فرقدین چنگ زنید و چون فرقدین را از دست دادید، از ستارگان درخشان، یاری بجویید.» پس خورشید کیست؟ و ماه چیست؟ و فرقدان کدامند؟ و ستارگان درخشان به چه نامند؟ پس حضرت فرمود: «خورشید، منم و علی (ع)، ماه است و حسن (ع) و حسین (ع) فرقدانند وقتی مرا از دست دادید، بعد از من به علی (ع) تمسّک جویید و چون او را از دست دادید، به حسن و حسین متمسک شوید. امّا ستارگان درخشان، پیشوایان نه گانه از صلب حسین (ع) هستند که نهمین آنان، حضرت مهدی (ع) است». آنگاه حضرت فرمود: «قطعاً آنان، اوصیا و خلفای بعد از من هستند. پیشوایان ابرارند (نیکانند). به تعداد اسباط (نوه‌های) یعقوب و حواری و اصحاب عیسی (ع)»، سلمان (رض) گفت: عرض کردم: ای رسول خدا! پس نامشان را هم بفرمایید؟
فرمود: «اوّل آنان، علیّ بن ابی‌طالب (ع) و بعد از وی، دو سبطم و بعد از آن دو، علیّ بن زین العابدین (ع) و بعد از او، محمّد بن علی (ع) شکافنده‌ی علم پیامبران و [بعد از او] صادق جعفر بن محمّد (ع) و فرزندش کاظم (ع) هم نام موسی بن عمران و فرزندش علی (ع) ـ که در غریبی کشته خواهد شدـ. سپس فرزند او، محمّد (ع) و دو نفر صادق و درستکار به نام‌های علی (ع) و حسن (ع) و حجّت قائم منتظر (ع) که از نظرها، غایب خواهد گشت.
بی‌گمان آن‌ها، عترت و خاندان من و از خون و گوشت من، هستند. علم آنان، علم من و حُکم آن‌ها، حُکم من است. کسی که در مورد آنان، مرا بیازارد، خدای متعال او را از شفاعت من، محروم خواهد ساخت.»
قال الخزّاز القمیّ:
حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُطَّلِبِ وَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ عَبَّاسٍ الْجَوْهَرِیُّ، جَمِیعاً قَالا: حَدَّثَنَا لَاحِقٌ الْیَمَانِیُّ، عَنْ إِدْرِیسَ بْنِ زِیَادٍ لوى، قَالَ: حَدَّثَنَا إِسْرَائِیلُ بْنُ یُونُسَ بْنِ أَبِی إِسْحَاقَ السَّبِیعِیُّ، عَنْ جَعْفَرِ بْنِ الزُّبَیْرِ، عَنِ الْقَاسِمِ، عَنْ سَلْمَانَ الْفَارِسِیِّ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ: خَطَبَنَا رَسُولُ اللَّهِ (ص) فَقَالَ: مَعَاشِرَ النَّاسِ إِنِّی رَاحِلٌ عَنْ قَرِیبٍ وَ مُنْطَلِقٌ إِلَى الْمَغِیبِ، أُوصِیکُمْ فِی عِتْرَتِی خَیْراً وَ إِیَّاکُمْ وَ الْبِدَعَ فَإِنَّ کُلَّ بِدْعَهٍ ضَلَالَهٌ وَ الضَّلَالَهُ وَ أَهْلُهَا فِی النَّارِ. مَعَاشِرَ النَّاسِ مَنِ افْتَقَدَ الشَّمْسَ فَلْیَتَمَسَّکْ بِالْقَمَرِ وَ مَنِ افْتَقَدَ الْقَمَرَ فَلْیَتَمَسَّکْ بِالْفَرْقَدَیْنِ، فَإِذَا فَقَدْتُمُ الْفَرْقَدَیْنِ فَتَمَسَّکُوا بِالنُّجُومِ الزَّاهِرَهِ بَعْدِی، أَقُولُ قَوْلِی هَذَا وَ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ لِی وَ لَکُمْ.
قَالَ فَلَمَّا نَزَلَ عَنِ الْمِنْبَرِ (ص) تَبِعْتُهُ حَتَّى دَخَلَ بَیْتَ عَائِشَهَ، فَدَخَلْتُ إِلَیْهِ وَ قُلْتُ: بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی یَا رَسُولَ اللَّهِ سَمِعْتُکَ تَقُولُ: «إِذَا افْتَقَدْتُمُ الشَّمْسَ فَتَمَسَّکُوا بِالْقَمَرِ، وَ إِذَا افْتَقَدْتُمُ الْقَمَرَ فَتَمَسَّکُوا بِالْفَرْقَدَیْنِ، وَ إِذَا افْتَقَدْتُمُ الْفَرْقَدَیْنِ فَتَمَسَّکُوا بِالنُّجُومِ الزَّاهِرَهِ» فَمَا الشَّمْسُ وَ مَا الْقَمَرُ وَ مَا الفَرْقَدَانِ وَ مَا النُّجُومُ الزَّاهِرَهُ؟
فَقَالَ: [أَنَا الشَّمْسُ وَ عَلِیٌّ الْقَمَرُ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ الفَرْقَدَانِ فَإِذَا افْتَقَدْتُمُونِی فَتَمَسَّکُوا بِعَلِیٍّ بَعْدِی وَ إِذَا افْتَقَدْتُمُوهُ فَتَمَسَّکُوا بِالْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ]، وَ أَمَّا النُّجُومُ الزَّاهِرَهُ فَهُمُ الْأَئِمَّهُ التِّسْعَه مِنْ صُلْبِ الْحُسَیْنِ، تَاسِعُهُمْ مَهْدِیُّهُمْ.
ثُمَّ قَالَ (ص) إِنَّهُمْ هُمُ الْأَوْصِیَاءُ وَ الْخُلَفَاءُ بَعْدِی، أَئِمَّهٌ أَبْرَارٌ، عَدَدَ أَسْبَاطِ یَعْقُوبَ وَ حَوَارِیِّ عِیسَى. قُلْتُ: فَسَمِّهِمْ لِی یَا رَسُولَ اللَّهِ؟ قَالَ: أَوَّلُهُمْ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ، وَ بَعْدَهُ سِبْطَایَ، وَ بَعْدَهُمَا عَلِیٌّ زَیْنُ الْعَابِدِینَ، وَ بَعْدَهُ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ بَاقِرُ عِلْمِ النَّبِیِّینَ وَ الصَّادِقُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ وَ ابْنُهُ الْکَاظِمُ سَمِیُّ مُوسَى بْنِ عِمْرَانَ وَ الَّذِی یُقْتَلُ بِأَرْضِ الْغُرْبَهِ ابْنُهُ عَلِیٌّ ثُمَّ ابْنُهُ مُحَمَّدٌ وَ الصَّادِقَانِ عَلِیٌّ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُجَّهُ الْقَائِمُ الْمُنْتَظَرُ فِی غَیْبَتِهِ، فَإِنَّهُمْ عِتْرَتِی مِنْ دَمِی وَ لَحْمِی، عِلْمُهُمْ عِلْمِی وَ حُکْمُهُمْ حُکْمِی، مَنْ آذَانِی فِیهِمْ فَلَا أَنَالَهُ اللَّهُ شَفَاعَتِی.[۱]
[۱] . کفایه الاثر: ۴۰٫
پاسخ دهید