«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏ * رَبِّ اشْرَحْ لی‏ صَدْری * وَ یَسِّرْ لی‏ أَمْریَ * وَ احْللْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی‏ * یَفْقَهُوا قَوْلی[۱]‏».

«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ العَالَمینَ وَ الصّلَاهُ عَلَی خَاتَمِ الْمُرْسَلِینَ طَبِیبِنا حَبیِبنَا شَفِیعِ ذُنوبِنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْمَعْصُومِینَ سِیَّمَا الْحُجَّهُ بَقِیَّهِ اللهِ فِی الْعَالَمِینَ عَجَّلَ اللهُ فَرَجَهُ وَ رَزَقَنَا اللهُ صُحبَتَهُ وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ».

خطبه اوّل

روز عید غدیر است، روز تجلّی تقواست، تجلّی نور است، تجلّی ایمان است، تجلّی اقتدار دین است، تجلّی مدیریت توحید است، تجلّی ربوبیّت خداوند متعال در ارائه‌ی راهِ زندگی است و تجلّی صفات جَمال و جَلال الهی در انتصاب حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) به زَمامداری است. در چنین روزی عَهد با خداوند متعال جهت رعایت تقوا بود. بهتریت هدیه‌ای که ما روز عید غدیر به صاحب‌مان می‌توانیم بدهیم، توبه است، التزام به واجبات و ترک محرّمات است. «أُوصِیکُمْ عِبَادَ اللَّهِ وَ نَفسِی بِتَقْوَى اللَّهِ[۲]». شما بندگان خوب خداوند متعال، برادران و خواهران، همه‌ی ملّت شیدای حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) و عاشق تماشای جَلال و اقتدار سیاسی ـ الهی حضرت علی (علیه السلام) را توصیه‌ی به تقوا می‌کنم.

حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) جلوه‌ی صفات جَلالیه و کَمالیه‌ی حق‌تعالی هستند

امروز که روز عیدالله الاکبر است، ابتدائاً باید توجّه داشت که غدیر ثَمره‌ی زحمات همه‌‌ی پیامبران الهی (سلام الله علیهم اجمعین) است. غدیر حقیقتِ بعثت است که وجود نازنین پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) این نَهال را به مدّت ۲۳ سال مُراقبت کردند و میوه‌ی نهالِ رسالتِ همه‌ی رُسُل و همه‌ی انبیاء (سلام الله علیهم اجمعین) و بعثت خاتم، ولایت حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) و حُکمرانی مردانِ الهی بعد از حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام)‌ برای رساندن قافله‌ی بَشر به سرمنزلِ مقصود است. لذا از این جهت علی (علیه السلام) به معنای همه‌ی انبیاء (سلام الله علیهم اجمعین) است. کما این‌که یکی از القاب مولایمان حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) «سِرّ الانبیاء» (سلام الله علیهم اجمعین) است. «کُنْتَ‏ مَعَ الأنْبیاء سِرًّاً و معی جَهراً[۳]»؛ در قرآن کریم اوصاف حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) برای موّحدان و برای خداجویان ترسیم شده است تا بدانند راه علی (علیه السلام) است، راهنما علی (علیه السلام) است، راهبر علی (علیه السلام) است، آغاز علی (علیه السلام) است، مسیر علی (علیه السلام) است، مقصدی که شما با آن به خداوند متعال می‌رسید علی (علیه السلام) است. لکن چند آیه خیلی روشن است و قابل شکّ و تردید نیست. یکی آیه‌ی تطهیر است. آیه‌ی تطهیر به اتّفاق محدّثین و مفسّرین در شأن اهل‌بیت (سلام الله علیهم اجمعین) نازل شده است که حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) از اَرکانِ اهل‌بیت (سلام الله علیهم اجمعین) هستند. بر حسب این آیه‌ی کریمه، دلالت کلمه‌ی «إِنَّمَا[۴]» نشان می‌دهد که حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) در کنار پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و سه عنصر عَرشی دیگر از همه‌ی انبیاء (سلام الله علیهم اجمعین) برتر هستند. این تطهیری که در این‌جا با اراده‌ی تکوینی الهی به این‌ها داده شده است، تطهیر از همه‌ی نَواقص است. یعنی همان‌گونه که خداوند متعال از هر عیب و نَقص مُنزّه است، خداوند متعال همه علم است، همه قدرت است، همه جَمال است، همه کمال است و از هر ضعف و عیب و نَقص و زشتی خداوند متعال مُنزّه است، علی (علیه السلام) هم علی‌الاطلاق جلوه‌ی خداوند متعال است و هیچ‌چیزی کَم ندارد. آن‌چه کَمال خداوند متعال اقتضاء کرده است که در یک آیینه‌ای همه‌ی کَمال و همه‌ی جَمال خودش را نشان بدهد، آن آیینه‌ی تمام‌نَما بعد از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) حضرت علی مرتضی (علیه السلام) است. از این رو برخی‌ها کتاب نوشته‌اند و نام کتاب خود را «علی مرد نامتناهی» گذاشته‌اند. خلی بی‌ربط نگفته‌اند. حضرت علی (علیه السلام) مَرد نامتناهی است.

واقعه‌ی مباهله سند حقانیّت ولایت است

آیه‌ی دیگری که باید ان‌شاءالله در همین ایّام پاس بدارید و «بنیاد بین المللی غدیر[۵]» چند سال است که در کنار شما عاشقان، شما صاحب‌نظران و صاحب‌دلان تلاش بر این دارد که بزرگداشت روز مُباهله در ذیلِ روز غدیر جایگاه خودش را پیدا کند و مردم آن روز را بدانند که در کنار غدیر سند حقانیّت ولایت است و سند برتری مَوالی ماست. «مأمون عبّاسی» از حضرت ثامن‌الحُجج (سلام الله علیه) درخواست کرد که بالاترین فضیلت خداوند متعال در آیینه‌ی وحی الهی در مورد حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) بازگو نمایند. حضرت امام رضا (علیه السلام) به آیه‌ی مباهله و عبارت «أَنْفُسَنَا وَ أَنْفُسَکُمْ[۶]» اشاره کردند. این کلمه‌ی «أَنْفُسَنَا وَ أَنْفُسَکُمْ» نشان می‌دهد که هر کمالی که خداوند متعال به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) که اَشرف خَلایق و خاتم رُسل (سلام الله علیهم اجمعین) هستند، کُل هستند، «رَحْمَهً لِلْعَالَمِینَ[۷]» هستند، «أَوَّلُ مَا خَلَقَ[۸]» هستند، قَلم هستند، لوح هستند، عَرش هستند، کتاب مُبین هستند، حقیقت الحقایق هستند، هرچه پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) دارند، حضرت علی (علیه السلام) هم همه را داراست. یکی دو نکته‌ی قرآنی راجع به حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) عرض کردیم و بقیه‌ی آیات را شنیده‌اید، ولی کافی نیست. آیات سوره‌ی مبارکه‌ی مائده را هرماه یک‌بار مُرور کنید. آیه‌ی یأس کُفّار، آیه‌ی تبلیغ رسالت و اعلان این معنا که ولایت حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) مساوی با همه‌ی دین است. اگر ولایت تبلیغ نشود، دین خُنثی است، دین بی‌خاصیّت است، دین یک پیکر بی‌جان است، دین فقط یک شکل است؛ اما روحِ دین، جانِ دین، حقیقتِ دین، ضمانت اجرای دین، ضمانت بَقای دین ولایت و امامت حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) و ائمه‌ی هدی (سلام الله علیهم اجمعین) است.

نکاتی در مورد اهمیّت و ارزش والای روز «غدیر» در روایت

اما راجع به روز غدیر چند حدیث به محضر شما تقدیم کنم و چند جمله از مقام معظّم رهبری حضرت آیت الله العظمی امام خامنه‌ای (اَطال الله عُمره الشریف و ایّده الله و نصره) عرض خواهم کرد. در کتاب شریف «أمالی صدوق[۹]» صفحه‌ی ۱۲۵، از وجود نازنین خاتم انبیاء (سلام الله علیهم اجمعین) حضرت محمّد مصطفی (صلی الله علیه و آله و سلم) بیان کرده است: «یَوْمَ غَدِیرِ خُمٍّ أَفْضَلُ أَعْیَادِ أُمَّتِی[۱۰]»؛ فرمود: روز غدیر خم در میان اعیادی که برای اُمّت من است، از همه‌ی عیدها بالاتر است. «هُوَ اَلْیَوْمُ اَلَّذِی أَمَرَنِی اَللَّهُ تَعَالَى ذِکْرُهُ فِیهِ بِنَصْبِ أَخِی عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ عَلَماً لِأُمَّتِی[۱۱]»؛ روز غدیر روزی است که خداوند متعال به من فرمان داد که برادرم علی (علیه السلام) را به عنوان عَلم اُمّت نصب کنم. موجودیّت یک کشور، نشان استقلال یک کشور پَرچم آن کشور است. پَرچم عزّت اسلام و مُسلمین علی (علیه السلام) است و این عَلم به فرمان خداوند متعال به دست پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) نصب شد.

از وجود نازنین حضرت علی‌بن‌موسی‌الرضا (علیه آلاف التحیّه و الثنّاء) در کتاب شریف «اقبال الاعمال[۱۲]» سیّد اهل مُراقبه آمده است که حضرت امام رضا (علیه السلام) فرمودند: «یَوْمُ مَرْغَمَهِ الشَّیْطَانِ[۱۳]»؛ روز عصبانیّت شیطان است. دماغ شیطان در روز عید غدیر به خاک مالیده شده است. بر حسب روایت در طول خلقت، سه مرتبه شیطان آن‌ چنان زوزه کشیده است و فریاد جانَخراشی داشته است که حاکی از شدّت عصبانیّتی است که در حال مرگ است و آن‌گونه فریاد می‌زند که یکی از آن‌ها روز غدیر بوده است. حضرت امام رضا (علیه السلام) می‌فرمایند: «لَو عَرَفَ النّاسُ فَضْلَ هذَا الْیَوْمِ بِحَقیقَتِهِ لَصافَحَتْهُمُ الْمَلائِکَهُ فِى کُلِّ یَوْمٍ عَشْرَ مَرّاتٍ[۱۴]»؛ اگر مردم باطن این روز و حقیقت روز غدیر را می‌دانستند، ملائکه روزی ۱۰ مرتبه با آن‌ها مُصافحه می‌کردند.

حدیث آخر از وجود نازنین حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) از کتاب شریف «خصال شیخ صدوق[۱۵]»، جلد دوّم، صفحه ۶۰۱ است که فرموده‌اند: «لَعَلَّکَ تَرَى أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَلَقَ یَوْماً أَعْظَمَ حُرْمَهً مِنْهُ[۱۶]»؛ شاید تو فکر می‌کنی که خداوند متعال روزی را با ارزش‌تر از روز غدی خَلق کرده است؛ بعد سه مرتبه فرمودند: «لَا وَ اللَّهِ لَا وَ اللَّهِ لَا وَ اللَّهِ»؛ این حدیثی که خواندیم از کتاب «تَهذیب شیخ طوسی[۱۷]» بود.

و حدیثی که از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) از کتاب خصال شیخ صدوق آدرس داده شد، این است که فرمودند: «عُرِجَ بِالنَّبِیِّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ مِائَهً وَ عِشْرِینَ مَرَّهً[۱۸]»؛ حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) ۱۲۰ مرتبه معراج کرده‌اند و فرمودند: «مَا مِنْ مَرَّهٌ إِلاَّ وَ قَدْ أَوْصَى اَللَّهُ اَلنَّبِیَّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ بِعَلِیٍّ وَ اَلْأَئِمَّهِ عَلَیْهِمُ اَلسَّلاَمُ أَکْثَرَ مِمَّا أَوْصَاهُ بِالْفَرَائِضِ»؛ در هر ۱۲۰ سفر معراجی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) خداوند متعال سفارش ولایت حضرت علی (علیه السلام) و اولاد علی (علیه السلام) را شدیدتر و بیشتر از سفارش به سایر واجبات انجام داده است.

بیعت حاجیان حاضر در «غدیر خم» با حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام)

حضرت امام (رضوان الله تعالی علیه) می‌فرمایند که ولایت پرتویی از غدیر بود. و مقام معظّم حضرت آیت الله العظمی امام خامنه‌ای (روحی فداه) می‌فرمایند: اگرچه ارتباط قلبی ما شیعیان با واقعه‌ی غدیر، ارتباط مستحکم و برجسته‌ای در میان اُمّت اسلامی است؛ ولی حقیقت این است که مسأله‌ی غدیر در محتوا و روح حقیقتیِ خود فقط تعلّق به شیعیان ندارد؛ بلکه به همه‌ی دنیای اسلام تعلّق دارد. چون حادثه‌ی غدیر برجسته از روح و مضمونِ حقیقی اسلام است. غدیر دخالت رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) به اَمر خداوند متعال در مدیریت جامعه است. مسأله‌ی غدیر این است؛ یعنی نشان‌دهنده‌ی جامعیّت اسلام و نگاه به آینده‌ی اُمّت اسلامی است که زعامت اُمّت اسلامی به این شرط است که اگر زَعیم، رهبر و زَمامدار آیند‌ه‌ی اُمّت را نادیده بگیرد، حقّ رهبری ندارد. این جزء شرایط رهبری است. اما روز غدیر در عینِ این‌که یک واقعه‌ی تاریخی است، حادثه‌ی عظیم است و از نظر نوع بزرگداشت، همه‌ی انبیاء (سلام الله علیهم اجمعین) اوصیای خودشان را در روز غدیر تعیین کردند و هیچ پیامبری نبود است که وصیّ خودش را تعیین نکرده باشد. ولی هیچ پیامبری با این عظمت که ۱۲۰ هزار حاجی را در بیابان سوزان سه روز عاشقانه نگاه دارد و در آن‌جا با یک تشریفات خاصّ حماسی حضرت علی (علیه السلام) را بالا ببرد و دو دستش بر روی دو دست حضرت علی (علیه السلام) باشد و دست‌ها را بالا ببرد که زیر بَغل‌ها روشن باشد و از مردم ابتدائاً آن بیعت قرآنی‌شان را متذکّر بشود. «أَلَسْتُ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِینَ من أَنْفُسِهِمْ[۱۹]»؛ آیا ولایت من بر شما از جانِ شما بر شما بیشتر نیست؟ پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) جانِ ما هستند، صاحب‌ اختیار ما هستند، پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) عشق ما هستند، پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) دلِ ما هستند. دل بر بدن حکومت می‌کند. قلب ما به پیامبر ما وابسته است. او در وجود ما حضور دارد. این را قرآن کریم به ما خبر داده است که شما از پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) جُدا نیستید. آن حاکمیّتی که جان‌ِتان بر پیکرتان دارد، حکومت، ولایت و نفوذ پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در اعماق وجود شما بیشتر است. وقتی حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) این آیه را به حاجیان حاضر در غدیر خم فرمودند: «أَلَسْتُ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِینَ من أَنْفُسِهِمْ»، این اشاره به آیه‌ای است که فرموده است: «النَّبِیُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ[۲۰]»؛ همه گفتند: «بَلَی». یعنی تَجدید بیعت کردند. بله، شما همه‌کاره‌ی ما هستید. شما جان هستید، شما عقل هستید، شما دل هستید، شما همه‌کَس و همه‌چیزِ ما هستید. وقتی «بَلَی» را گفتند، آن‌گاه پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «مَنْ کُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِیٌّ مَوْلَاهُ اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ[۲۱]».

«غدیر» روز با ولی‌فقیه است

تا دامنه‌ی قیامت روز عید غدیر روز بیعت با ولیّ است. همه‌ساله روز عید غدیر حیاتش، عینیّت مؤثرش، وجود تکوینی و عینی‌اش به حضور مردم در صحنه و بیعت با ولیّ‌اَمرشان است. لذا امروز که روز عید غدیر است، همان‌گونه که حضرت امام (رضوان الله تعالی علیه) فرمودند ولایت حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) تداوم رسالت سابقین است، حضرت امام (رضوان الله تعالی علیه) فرمودند: ولایت فقیه تداوم حرکت انبیاء و رُسل (سلام الله علیهم اجمعین) است. لذا امروز بنده با همه‌ی شما هم‌صدا می‌شوم. اگر حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) در میان ما بودند و ما در غدیر خم حضور داشتیم، دست در دست حضرت علی (علیه السلام) می‌گذاشتیم و با ایشان بیعت می‌کردیم و در تکوین از روز اَلست ما علوی هستیم. خونِ ما، پوست ما، گوشت ما، استخوان ما، عروق ما همگی به عشق علی (علیه السلام) عَجین شده است. ما دَربه‌دَر حضرت علی (علیه السلام) هستیم، ما بیچاره‌ی حضرت علی (علیه السلام) هستیم، ما بیابانیِ حضرت علی (علیه السلام) هستیم؛ ولی افسوس که در غدیر نبودیم. والله قسم که امروز پَرچم غدیر به دست ولی‌فقیه، مرجع عالیقدر، زَعیم بزرگوار حضرت آیت الله العظمی امام خامنه‌ای (مُدّ ظلّه العالی) است. لذا بنده با شما هم‌صدا می‌شوم که نَوای همه‌ی مستضعفان، جبهه‌ی مقامت و ملّت ایران است: «ما همه سرباز توایم خامنه‌ای     *****     گوش به فرمان توایم خامنه‌ای».

شعار دیگر همیشگی‌ شما هم این است: «خونی که در رَگ ماست    *****    هدیه به رهبر ماست».

«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ * بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ * إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَ الْفَتْحُ * وَ رَأَیْتَ النَّاسَ یَدْخُلُونَ فِی دِینِ اللَّهِ أَفْوَاجًا * فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَ اسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ کَانَ تَوَّابًا[۲۲]».

خطبه دوّم

«اعوذ بالله من الشیطان الرجیم بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمینَ اللّهُمَّ صَلِّ وَ سلّم عَلَی سَیِّدِ أَنْبِیَائِکَ ‏وَ أفضَلِ رُسُلِکْ سَیِّدِنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ صَلِّ عَلَی سَیِّدِ الْوَصِیِّینَ أمیرِ المُؤمِنینِ عَلِیِّ بنِ أَبِی طَالِب وَ صَلِّ عَلَى الصِّدِّیقَهِ فَاطِمَهَ سَیِّدَهِ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ وَ صَلِّ عَلَی سِبْطَیِن نَبِیِّ الرَّحْمَهِ وَ سِیِّدی شِبَابِ أَهلِ الجَنَّهِ الْحَسَنِ وَ الْحُسَینِ وَ صَلِّ عَلَی سادات الْمُسلّمینَ عَلِیِّ بنِ الْحُسَیْنِ وَ مَحَمَّدِ بْنِ علیٍّ وَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ موسَی بْنِ جَعْفَرٍ وَ عَلیِّ بْنِ مُوسی وَ مُحَمَّدِ بْنِ علیٍّ و علیِّ بنِ مُحَمَّدٍ وَ الْحَسَنِ الزّکی وَ الخلفِ الصالح حجتِک القَائِمِ اُمنائِک فی بِلادک».

«بِهِم نَتَوَلّی وَ مِن اَعدائِهِم نَتَبَرأ إِلَیَ اللهِ تَعالی سُبحانَه، وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ، أُوصِیکُمْ عِبَادَ اللَّهِ وَ نَفسِی بِتَقْوَى اللَّهِ». مجدداً توصیه‌ی به تقوا دارم و توصیه‌ی به حضور حماسی اعجاب‌انگیز در عصر امروز که بزرگ‌ترین روز سال شماست، برترین روز روزگار شماست، روز عشق‌تان است، روز دل‌تان است، روز عیش و روز حیات و زندگی‌تان است؛ ان‌شاءالله در این راهپیمایی چند کیلومتری که سال گذشته کاری کردید که نایب امام زمان (ارواحنا فداه) از شما تقدیر کرد و نشانه‌ی دیانت ملّت، مکتبی‌بودن ملّت، عَلوی‌بودن ملّت و غیرتی‌بودن ملّت بود و امسال نه تنها در شهر تهران، بلکه بنیاد بین ‌المللی غدیر بیش از ۱۵۰ برنامه تدارک دیده بود که به کمک مردم، هیئات، عُلماء، دانشگاهیان، نَهادها، سازمان‌ها، وزارت‌خانه‌ها و نمایندگان ولی‌فقیه در تمامی استان‌ها که همگی پَرچم بنیاد بین ‌المللی غدیر را به احتزاز درآوردند. بحمدالله همایش‌های حُکمرانی علوی را در بعضی از نقاط همایش‌های ملّی که در شهر تبریز برای دوّمین بار امسال برگزار شد. امسال نیز این دهه‌ی ولایت به نام حضرت علی (علیه السلام) نامگذاری شد. معیارِ زندگی با اُلگوی حُکمرانی. بحمدالله هرخانه یک اطعام داشته باشد، هرخانه یک پَرچم داشته باشد، هرخانه یک جشن داشته باشد، هرمحلّه یک ساز و کار خاصّی که برای اربعین تدارک دیده‌اند، برای عید غدیر هم ان‌شاءالله از این امکانات استفاده کنند. نشان بدهید که زنده هستید، نشان بدهید که دشمن در روز علی (علیه السلام) خوار است و شیاطین ذلیلانه مأیوس هستند. «الْیَوْمَ یَئِسَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ دِینِکُمْ[۲۳]»؛ همچنین بیعت با ولی‌فقیه خود را در عالَم معنا بین خودتان و خدای خودتان تَجدید کنید. این یک حرکت دیپلُماسی نیست؛ بلکه یک حرکت عرفانی و دلی است. آن کسی که از همه به امام زمان (ارواحنا فداه) نزدیک‌تر و از نظر صفات و برجستگی‌ها بیش از همه به معصومین (سلام الله علیهم اجمعین) نزدیک‌تر بود، بنیان‌گذار نظام جمهوری اسلامی حضرت امام خمینی (رضوان الله تعالی علیه) بودند و امروز نیز اُلگوی ما، مُقتدای ما، دلبر ما در اخلاق، در معنویّت، در زُهد، در حکمت، در شجاعت، در حُسن تدبیر و مدیریت، در اِشراف جهانی، در ایجاد معنویّت، در حفاظت و صیانت از اَحکام دین الحقّ و الانصاف به فضل پروردگار متعال حقّ ولایت را اَدا کرده است، مولای ما امام خامنه‌ای (مُدّ ظله العالی) هستند. لذا مشارکت نمایید. این مطالب را شنیده‌اید و بنده هم فرصتی برای بازگو کردن مسأله‌ی اطعام و فضائل مناسک غدیری را ندارم.

عضویت دائمی ایران در سازمان شانگهای نقطه‌ی عطفی در دولت سیزدهم است

نکاتی که در این خطبه در چند جمله به خدمت شما عرض می‌کنم، ابتدائاً مسأله‌ی عضویّت دائمی جمهوری اسلامی ایران در «سازمان شانگهای» بود که این موضوع بحمدالله نقطه‌ی عطفی بود که در دولت سیزدهم با ریاست جمهوری یک سیّد پاک‌باخته‌ی ولایت‌مَدارِ مُطیع مولا و سیّدش حاصل شد. ما بحمدالله در جَنبه‌های دیپلُماسی بین المللی، هم دیپلُماسی تجارتی و هم دیپلُماسی سیاسی و فراهم‌آوردن یک قدرت شرقی که در برابر توطئه‌های دشمنان قَسم‌خورده‌ی ما، اقتدار ما روزافزون است، یک سیاست متوازن بدون این‌که ما به کشور روسیه یا کشور چین و یا کشور دیگری وابسته باشیم، به عنوان یک کشور مُستقلِ عزت‌مند و مُقتدر در کنار این‌ها پذیرفته شدیم و اخیراً هم عضویّت ما دائمی شد که در اَبعاد مختلف دارای برکات و دارای مصالح ملّی و عزّت کشور ماست.

حمله‌ی وحشیانه‌ی صهیونیست‌ها به منطقه‌ی جِنین سرزمین‌های اشغالی

نکته‌ی دیگر در مورد حمله‌ی وحشیانه‌ی روز دوشنبه‌ی گذشته است که صهیونیست‌ها به منطقه‌ی «جِنین» در کرانه‌ی باختری سرزمین‌های اشغالی یورش بردند و عدّه‌ای را شهید کردند؛ اما مقاومت جانانه‌ی مردم بیدارشده‌ی به‌پا‌خواسته‌ی زیر پَرچم مقاومت که از شهدای ایران درس گرفته‌اند، مُلاحظه فرمودید که این «نتانیاهو»ی بی‌شعورِ دیوانه‌ی قدرت چون در باتلاق سیاسی داخل کشور خودش در حال خَفه‌شدن و غَرق‌شدن است، با حمله‌ی به جِنین که هم آن مرکز، مرکز ثِقل مقاومت و فَوران غیرت علیه اشغالگران صهیونیست‌ است، هم خواست به آن‌ها یک گوشمالی داده باشد و هم یک پوشش سیاسی برای آرام‌کردن داخلی خودشان بود که در این جهت شکست خورد و از این به بعد برای همیشه شکست بعد از شکست را تجربه خواهند کرد و ان‌شاءالله همه‌ی ما زَوال آن را خواهیم دید.

موضوع کشفِ حجاب توطئه‌ی دشمن برای ملّت ایران است

نکته‌ی دیگری که مسأله‌ی روز است و به فضل الهی هر روز مُطالبه‌ی مردم در این جهت بیشتر از روز قبل است و ما هرجایی می‌رویم، مورد سؤال قرار می‌گیریم و خودمان هم مانند همه‌ی آن‌ها در این جهت بسیار اذیّت می‌شویم، مسأله‌ی حجاب است. مسأله‌ی کشفِ حجاب ریشه در سیاست‌های استعماری انگلیس دارد و اوّلین کسانی که مسأله‌ی کشفِ حجاب را در ایران مطرح کردند، بَهائی‌ها بودند. «صدیقه‌ی دولت‌آبادی» که پدرش لباس روحانیّت را کنار گذاشت و خودش هم کشفِ حجاب را عَلنی کرد؛ از زمان قاجار شروع کردند، ولی با مقابله‌ی زنانِ اصیلِ ریشه‌دارِ متدیّن و پاک‌دامنی مواجه شدند که به هیچ‌وَجه حاضر نیستند دست از اصالت خودشان، از صیانت دامان خودشان بردارند و این موضوع در زمان قاجار پیش نرفت. اما در زمان «رضاخان» دستور آمد که این کار را با خشونت انجام بدهند. رضاخان چادرها را با سرنیزه برمی‌داشت و تا مدّت‌ها میلیون‌ها بانوی ایرانی جرأت نداشتند که از خانه بیرون بیایند که نکند یک مأموری متعرّض چادر و حجاب آن‌ها باشد. اوجِ دَدمنشیِ کشفِ حجاب‌ها که از فضاحت‌ها و از بی‌آبرویی‌هایی است که دنیای غَربِ رُسوا، پَرت‌شده‌ی از سعادت دنیا و آخرت که نظام خانواده در آن‌جا بهم ریخته است و حَرام‌زادگی توسعه پیدا کرده است و همه‌ی این جنگ‌هایی که برپا می‌کنند و ترورهایی که انجام می‌دهند، ریشه در نبودِ خانواده است. این کودکانی که این‌کاره می‌شوند، زیرا در خانواده بزرگ نشده‌اند. کشفِ حجاب تعرّض به نظام خانواده است. از این جهت رضاخان مأمور شد تا با سرنیزه این کار را انجام بدهد. عَمامه را در کنار حجاب می‌دیدند؛ پس هم عَمامه‌ها را با سرنیزه برداشتند و هم چادر را برداشتند. اما قیامِ مردم خراسان در کنار مضجع شریف مولا و سیّدمان حضرت علی‌بن‌موسی‌الرضا (علیه آلاف التحیّه و الثنّاء) که با آن جسارت به حَریم مطهّر حضرت امام رضا (علیه السلام) مواجه شد و رضاخان هزاران مرد و زن را در این جهت به خاک و خون کشید و حُرمت حَرم را ریخت، حُرمت حَریم خانواده‌ها را ریخت؛ اما زور بود و به فضل الهی بانوان ایران مقاومت کردند و فرزند پَلید او «محمّدرضا» دید که با سرنیزه نمی‌شود، شروع به انجام کارهای فرهنگی کرد. حجاب را تحقیر کردند، اصالت خانواده را زیر سؤال بردند، روشنفکرها هم در کنار آن‌ها بودند. اما برادران و خواهران! ای همه‌ی کسانی که با این تجلّی‌گاه اقتدار دینی نماز جمعه‌ی تهران در ارتباط هستید، بدانید که مسأله‌ی کشفِ حجاب‌ یک مسأله‌ی ساده‌ی فردی نیست؛ حجاب از احکام اجتماعی و سیاسی اسلام است، حجاب اعلان اجتماعی‌بودن بانوان است. در داخل خانه که حجاب ارتباطی ندارد؛ ولی این‌که برای بانوان حجاب تشریع شده است و امام‌المُسلمین ما فرمودند که کشفِ حجاب‌ هم حَرام‌ِ شرعی است و هم حَرامِ سیاسی است، این تعرّض دشمن به هویّت ماست. دشمن به خاک ما تعرّض کرد و این همه شهید دادید، این همه قُربانی دادید؛ اما حالا تعرّض به خانواده است و سنگین‌تر از تعرّض به خاک است. لذا مسئولین ما تا جایی که ما از نزدیک هم با ریاست محترم جمهوری، هم با رئیس محترم قوه‌ی قضائیه و هم با رئیس محترم مجلس شورای اسلامی آشنایی دارم، همه‌ی این‌ها از این وضع پیش‌آمده که از سوء استفاده‌های بسیار خائنانه و مَرموزانه‌ی آشوبگران است و دیدید همه‌ی این‌هایی که آشوب کردند و این‌هایی که کشفِ حجاب می‌کنند، عددی نیستند، ولی سه گروه هستند: گروهی مُزد می‌گیرند. یک عدّه‌ از آن‌ها بَهائی هستند و یک عدّه‌ی دیگر غیربَهائی هستند، ولی از خارج از کشور پول به آن‌ها می‌رسد و این‌ها برای عادی‌کردن کشفِ حجاب بیرون می‌آیند و می‌گردند و همه را هم تشویق می‌کنند که این‌کاره بشوند. گروه دوّم افراد بی‌خبر و بی‌اطّلاع هستند که نه از قانون خبر دارند که امروز این مسأله قانونِ کشور است. اگر شما دَم از تمدّن می‌زنید، باید به قانونِ کشورتان احترام بگذارید. و هم صریح قرآن کریم است و بیش از یک میلیارد نفر از مسلمانان به این موضوع پایبند هستند. این صَریح قرآن کریم در سوره‌ی مبارکه‌ی نور و سوره‌ی مبارکه‌ی احزاب آمده است و خداوند متعال در دو جای قرآن کریم مسأله‌ی حجاب را واجب کرده است. جزء الزاماتِ اجتماعیِ بانوان است و این حِصن است، این حصار است، این شَرف است، این عزّت است، این عفّت است، این حَیاست، این کَرامت اخلاقی است و هیچ مانع رُشد اجتماعی هم نیست. آن رضاخان (لعنت الله علیه) بود، آن محمّدرضا شاه (لعنت الله علیه) بود؛ با کشفِ حجاب کدام دانشمندی را در ایران داشتند؟ امروز شما این همه بانوان قرآن‌پژوه، مُتخصّص، نماینده‌ی مجلس، مسئولین رَده‌ی‌بالا در قسمت‌های مختلف مملکت دارید که حجاب فاطمی و حجاب کامل دارند، چادر بر سر دارند. هم رُشد علمی دارند و هم رُشد اجتماعی دارند.

لذا آن‌چه که مورد توقّع است، این است که قاطبه‌ی زنانِ مؤمنِ باشرافتِ ایران که کشفِ حجاب را اهانت به خودشان می‌دانند، ضدّ ارزش می‌دانند، تبعیّت از بیگانه می‌دانند، بیگانه‌پَرستی می‌دانند و مردان غیوری که صرف نظر از این‌که متدیّن هستند، متمدّن هستند، پیشرفته هستند. شما جزء کشورهای برتر دنیا هستید و قانون‌مَدار هستید و نسبت به این قانون مملکتی‌تان در شعاع قانون الهی و قرآنی حسّاس باشید. در هر محلّه‌ای برنامه‌ی خاصّی برای این‌هایی که نمی‌دانند داشته باشید. باید با این‌ها با محبّت برخورد کرد، باید آن‌ها را مورد نَوازش قرار داد. واقعاً این‌ها نادان هستند. اما دستگاه‌های اطّلاعاتی ما برای آن مُزدورها و شبکه‌های سازمان‌یافته باید با دقّت و با حساسیّت و با سرعت ریشه‌ها را پیدا کنند. گروه سوّم هم کسانی هستند که تابعِ باد هستند و به هر طرفی که باد بوزد، می‌روند و از روی جهالت هم نیست؛ ولی یک نوع لِجاجتی دارند و می‌خواهند خودی نشان بدهند. باید برای این‌ها هم آموزش و پرورش ما، دانشگاه‌های ما، سازمان تبلیغات ما، وزارت ارشاد ما و از همه‌ی این‌ها بالاتر حوزه‌های علمیّه‌ی ما، روحانیّون ما، خُطبای ما، نویسندگان ما و پُر اَثرتر از همه‌ی این‌ها شبکه‌های مَجازی و مؤمنینِ هُنرمند ما با همه‌ی امکانات ان‌شاءالله در برابر انگلیس و بَهائیتِ حَرام‌زاده‌ی انگلیسی که این فرقه‌ زائیده‌ی انگلیس است و همه‌ی کسانی که در مقابله‌ی با خونِ شهدای شما و دین شما ایستادند، آن‌ها با برنامه‌ریزی آمدند و کار فرهنگی کردند، شما هم ان‌شاءالله در هر محلّه‌ای متناسب با آن‌جا برنامه‌ای تدارک ببینید که هرچه زودتر این موضوع برطرف بشود و ان‌شاءالله امام زمان ما (اروحنا فداه) بیش از این ناراحت نشوند. در کنار این شهدایی که هنوز نیز آن‌ها را می‌آوردند، ما ببینیم که این موضوع کشفِ حجاب برطرف شده است.

«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ * بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ * قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ * مَلِکِ النَّاسِ * إِلَهِ النَّاسِ * مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ * الَّذِی یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ * مِنَ الْجِنَّهِ وَ النَّاسِ[۲۴]».

غفرالله لنا و لکم

والسلام علیکم و رحمت الله و برکاته

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحمّدٍ وَ آلِ مُحمّد وَ عَجِّل فَرَجّهُم

[۱] سوره مبارکه طه، آیات ۲۵ الی ۲۸٫

[۲] الکافی (ط – الإسلامیه)، جلد‏ ۳، صفحه ۴۲۲.

[۳] عطار نیشابورى‏، فرید الدین، مظهر العجائب و مظهر الاسرار، ص ۱۶۲، تهران، بی‌نا،  ۱۳۲۳ش؛ کاشانی، ملا فتح الله، زبده التفاسیر، ج ‏۷، ص ۲۶۹، قم، بنیاد معارف اسلامی، چاپ اول، ۱۴۲۳ق.

[۴] سوره مبارکه‌ احزاب، آیه ۳۳٫

«وَ قَرْنَ فِی بُیُوتِکُنَّ وَ لَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِیَّهِ الْأُولَىٰ ۖ وَ أَقِمْنَ الصَّلَاهَ وَ آتِینَ الزَّکَاهَ وَ أَطِعْنَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ ۚ إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرًا».

[۵] بنیاد بین‌المللی غدیر، بنیادی غیردولتی در ایران است که با هدف تبلیغ و معرفی غدیر در جهان تأسیس شده است. این بنیاد در سال ۱۳۷۶ش به دست ابوالقاسم خزعلی تأسیس شد. دفتر مرکزی آن در تهران است و بیش از ۶۰۰ دفتر در جهان دارد. ساختار این بنیاد، متشکل از دبیرکل، هیئت‌امنا، هیئت‌مدیره و مدیرعامل است. کاظم صدیقی دبیرکل و حسین ظریف‌منش، مدیرعامل این بنیاد هستند. از اقدامات این بنیاد می‌توان به برگزاری همایش، جشنواره، مسابقه، نشست علمی و فرهنگی، اعزام مبلغ و انتشار آثار با موضوع امام علی (علیه السلام) اشاره کرد. بنیاد بین‌المللی غدیر از بنیادهای غیردولتی در ایران است. از اهداف این بنیاد، تبلیغ و معرفی رویداد غدیر خم، نهادینه کردن فرهنگ غدیر در جوامع اسلامی، ایجاد حس همدلی و وحدت میان مسلمانان با محوریت غدیر، ایجاد عزم ملی و بین‌المللی در تحقق اهداف غدیر و شناسایی استعدادهای خلاق در جهت ترویج واقعهٔ غدیر عنوان شده‌ است. برای این بنیاد یک برنامه پنج‌ساله و سند چشم‌انداز بیست ساله گزارش کرده‌اند.

[۶] سوره مبارکه آل عمران، آیه ۶۱٫

«فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ أَبْنَاءَکُمْ وَ نِسَاءَنَا وَ نِسَاءَکُمْ وَ أَنْفُسَنَا وَ أَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْکَاذِبِینَ».

[۷] سوره مبارکه انبیاء، آیه ۱۰۷٫

«وَ مَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا رَحْمَهً لِلْعَالَمِینَ».

[۸] عوالی اللئالی، ج ۴، ص ۹۹٫

«وَ قَالَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ: أَوَّلُ مَا خَلَقَ اَللَّهُ نُورِی».

[۹] الأمالی للشیخ الصدوق کتابی به زبان عربی، تألیف شیخ صدوق (حدود ۳۰۶-۳۸۱ق)، متکلم، ادیب، فقیه و حدیث‌شناس برجسته امامیه در سده چهارم هجری. این کتاب حاصل جلسه‌های متعددی است که شیخ صدوق، هفته‌ای دو روز سه شنبه و جمعه از ۱۸ رجب سال ۳۶۷ق تا ۱۱ شعبان سال ۳۶۸ق در مشهد برای شاگردانش املاء نموده و ایشان نوشته‌اند. شیخ صدوق این کتاب را که در ۹۷ مجلس، ۱۳ ماه تدوین کرده و این مجالس به جز چند مجلس (۲۲، ۲۳، ۲۴و ۲۶) هر جمعه و سه شنبه بر پا بوده است. شروع آن ۱۸ رجب ۳۶۷ق به هنگام سفرش به مشهد و پایان آن ۱۸ شعبان ۳۶۸ق بوده است. فقط مدت کوتاهی در راه طوس در تدوین کتاب فاصله افتاده است. مجلس ۲۹ آن مصادف با ۸ محرم (دومین جمعه محرم) بوده و لذا به مقتل سیدالشهداء (علیه السلام) شروع کرده و آن را در مجلس ۳۰ و ۳۱ تکمیل کرده است. مجلس ۲۶ مصادف با غدیر و ذکر فضائل این روز است. این بیانگر امتیاز این کتاب به دیگر کتب امالی است که صدوق در نقل احادیث به مناسبت‌های زمانی و مکانی توجه داشته است. افزون بر آن در ماه رجب از فضائل آن ماه و در ماه مبارک رمضان از فضائل رمضان و ثواب روزۀ در این ماه‌ها حدیث نقل کرده است. هنگامی که به نیشابور می‌رسد حدیثی در فضیلت زیارت امام رضا (علیه السلام) نقل می‌کند. این کتاب شامل دسته‌ای از احادیث نبوی (صلی الله علیه و آله و سلم) و اهل بیت (علیهم السلام) در موضوعات مختلف مانند سیره پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)، ماجرای اسراء و معراج، ادعیه و موعظه‌ها، فضائل و مناقب اهل بیت (علیهم السلام) است که شامل موضوعات تاریخی و اخلاقی و عقائدی و… می‌باشد. نخستین روایت کتاب در مجلس اول از امام باقر (علیه السلام) درباره ملک موکّل و فرشته‌ای است که بر بنده گماشته شده است حضرت فرمود: این فرشته پیوسته در نامه اعمال او می‌نویسد، پس در آغاز و آخر آن، خیر و خوبی را به فرشته املا کنید که میان آن دو بر شما بخشوده می‌شود ومشمولمغفرت و آمرزش خواهید شد. آخرین روایت کتاب در مجلس ۴۲ از امام صادق (علیه السلام) درباره شرایط کامل شدن ایمان انسان است که عبارت است از: نیکو ساختن خُلق، کنترل نفس (به منظور تهذیب نفس)، رهاکردن زیاده‌گویی، انفاق زیادی اموال.

[۱۰] أمالی صدوق، ص ۱۲۵، ح ۸٫

«فِی أَمَالِی اَلصَّدُوقِ (ره) بِإِسْنَادِهِ إِلَى اَلصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِیهِ عَنْ آبَائِهِ عَلَیْهِمُ اَلسَّلاَمُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ : یَوْمَ غَدِیرِ خُمٍّ أَفْضَلُ أَعْیَادِ أُمَّتِی وَ هُوَ اَلْیَوْمُ اَلَّذِی أَمَرَنِی اَللَّهُ تَعَالَى ذِکْرُهُ فِیهِ بِنَصْبِ أَخِی عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ عَلَماً لِأُمَّتِی یَهْتَدُونَ بِهِ مِنْ بَعْدِی، وَ هُوَ اَلْیَوْمُ اَلَّذِی أَکْمَلَ اَللَّهُ فِیهِ اَلدِّینَ وَ أَتَمَّ عَلَى أُمَّتِی فِیهِ اَلنِّعْمَهَ، وَ رِضَیَ لَهُمْ اَلْإِسْلاَمَ دِیناً، و الحدیث طویل أخذنا منه موضع الحاجه».

[۱۱] همان.

[۱۲] الإقبالُ بالأعمالِ الحَسَنَهِ فیما یعمَلُ مَرَّهً فی السَّنَهِ (روی‌آوردن به اعمال نیک: درباره اعمالی که در سال، یک‌بار انجام می‌شوند) معروف به اقبال الاعمال کتابی به زبان عربی نوشته سید بن طاووس متوفای ۶۶۴ق از علما و فقهای شیعه است. وی این اثر را در موضوع ادعیه و اعمال سال و زیارات معصومین نگاشته است. ابن طاووس کتاب اقبال را در سال۶۵۰ق، در حالی که به سن ۶۰ سالگی قدم نهاده بود، تألیف کرد. او این کتاب را همراه با چندین جلد دیگر به عنوان تتمه مصباح المتهجد شیخ طوسی نوشته است. او در مقدمه کتاب فلاح السائل، که جلد اوّل از تتمّات مصباح المتهجد است، اسامی این کتب را آورده است. در سال‌های ۶۵۵ و ۶۵۶ق نیز مؤلف چند باب به کتاب اقبال افزود. ابن طاووس این کتاب را در کربلا، در جوار مرقد و بارگاه امام حسین (علیه السلام) تألیف کرد.

[۱۳] إقبال الأعمال، ج ۱، ص ۴۶۶٫

[۱۴] وسائل الشیعه، ج ۱۰، ص ۳۰۲.

«قال الرّضا علیه السّلام: وَاللّه ِ لَو عَرَفَ النّاسُ فَضْلَ هذَا الْیَوْمِ بِحَقیقَتِهِ لَصافَحَتْهُمُ الْمَلائِکَهُ فِى کُلِّ یَوْمٍ عَشْرَ مَرّاتٍ».

[۱۵] الخِصال کتابی عربی نوشته شیخ صدوق (درگذشت ۳۸۱ق) از فقها و محدثان شیعه در قرن چهارم هجری است. شیخ صدوق در این کتاب، روایاتی درباره مسائل اخلاقی و اعتقادی جمع‌آوری کرده و روایات را، به تناسب اعدادی که در آن احادیث به کار رفته، دسته‌بندی نموده است. الخصال اولین کتابی بوده که به این سبک نگاشته شده است. شیخ صدوق با تحقیق در تألیفات مشایخ و علمای بزرگ گذشته، دریافته که آنان در بخش‌های مختلف علوم، کتاب‌هایی نگاشته‌اند؛ اما درباره رابطه میان اعداد و صفات پسندیده و ناپسند چیزی نگاشته و از آن غفلت کرده‌اند. او با توجه به فایده فراوان این موضوع برای دانشجویان و نیکخواهان بر آن شد تا برای تقرب به درگاه الهی دست به نگارش چنین کتابی بزند تا به پاداش الهی و خوشبختی و رحمت خداوند متعال نایل گردد. این کتاب مانند دیگر کتاب‌های شیخ صدوق مورد توجه خاص علما و فقهای شیعه قرار گرفته و روایات آن در بسیاری از مجموعه‌های روایی شیعه مانند کتب اربعه، بحارالانوار و وسائل الشیعه آمده و نقل آنها در کتب روایی علمای متأخر از شیخ صدوق آمده است.

[۱۶] تهذیب الأحکام ، جلد ۳، صفحات ۱۴۴ الی ۱۴۷.

«الْحُسَیْنُ بْنُ الْحَسَنِ الْحُسَیْنِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى الْهَمْدَانِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِیُّ بْنُ حَسَّانَ الْوَاسِطِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ الْعَبْدِیُّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ الصَّادِقَ ع یَقُولُ‏ صِیَامُ یَوْمِ غَدِیرِ خُمٍّ یَعْدِلُ صِیَامَ عُمُرِ الدُّنْیَا لَوْ عَاشَ إِنْسَانٌ ثُمَّ صَامَ مَا عَمَرَتِ الدُّنْیَا لَکَانَ لَهُ ثَوَابُ ذَلِکَ وَ صِیَامُهُ یَعْدِلُ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِی کُلِّ عَامٍ مِائَهَ حَجَّهٍ وَ مِائَهَ عُمْرَهٍ مَبْرُورَاتٍ مُتَقَبَّلَاتٍ وَ هُوَ عِیدُ اللَّهِ الْأَکْبَرُ وَ مَا بَعَثَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ نَبِیّاً قَطُّ إِلَّا وَ تَعَیَّدَ فِی هَذَا الْیَوْمِ وَ عَرَفَ حُرْمَتَهُ وَ اسْمُهُ فِی السَّمَاءِ یَوْمُ الْعَهْدِ الْمَعْهُودِ وَ فِی الْأَرْضِ یَوْمُ الْمِیثَاقِ الْمَأْخُوذِ وَ الْجَمْعِ الْمَشْهُودِ مَنْ صَلَّى فِیهِ رَکْعَتَیْنِ یَغْتَسِلُ عِنْدَ زَوَالِ الشَّمْسِ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَزُولَ مِقْدَارَ نِصْفِ سَاعَهٍ یَسْأَلُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقْرَأُ فِی کُلِّ رَکْعَهٍ سُورَهَ الْحَمْدِ مَرَّهً وَ عَشْرَ مَرَّاتٍ‏ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ وَ عَشْرَ مَرَّاتٍ آیَهَ الْکُرْسِیِّ وَ عَشْرَ مَرَّاتٍ‏ إِنَّا أَنْزَلْناهُ‏ عَدَلَتْ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِائَهَ أَلْفِ حَجَّهٍ وَ مِائَهَ أَلْفِ عُمْرَهٍ وَ مَا سَأَلَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ حَاجَهً مِنْ حَوَائِجِ الدُّنْیَا وَ حَوَائِجِ الْآخِرَهِ إِلَّا قُضِیَتْ‏ کَائِنَهً مَا کَانَتِ الْحَاجَهُ وَ إِنْ فَاتَتْکَ الرَّکْعَتَانِ وَ الدُّعَاءُ قَضَیْتَهُمَا بَعْدَ ذَلِکَ وَ مَنْ فَطَّرَ فِیهِ مُؤْمِناً کَانَ کَمَنْ أَطْعَمَ فِئَاماً وَ فِئَاماً وَ فِئَاماً فَلَمْ یَزَلْ یَعُدُّ إِلَى أَنْ عَقَدَ بِیَدِهِ عَشْراً ثُمَّ قَالَ أَ تَدْرِی کَمِ الْفِئَامُ قُلْتُ لَا قَالَ مِائَهُ أَلْفٍ کُلُّ فِئَامٍ کَانَ لَهُ ثَوَابُ مَنْ أَطْعَمَ بِعَدَدِهَا مِنَ النَّبِیِّینَ وَ الصِّدِّیقِینَ وَ الشُّهَداءِ فِی حَرَمِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ سَقَاهُمْ‏ فِی یَوْمٍ ذِی مَسْغَبَهٍ وَ الدِّرْهَمُ فِیهِ بِأَلْفِ أَلْفِ دِرْهَمٍ قَالَ لَعَلَّکَ تَرَى أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَلَقَ یَوْماً أَعْظَمَ حُرْمَهً مِنْهُ لَا وَ اللَّهِ لَا وَ اللَّهِ لَا وَ اللَّهِ ثُمَّ قَالَ وَ لْیَکُنْ مِنْ قَوْلِکُمْ إِذَا الْتَقَیْتُمْ أَنْ تَقُولُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَکْرَمَنَا بِهَذَا الْیَوْمِ وَ جَعَلَنَا مِنَ الْمُوفِینَ بِعَهْدِهِ إِلَیْنَا وَ مِیثَاقِهِ الَّذِی وَاثَقَنَا بِهِ مِنْ وَلَایَهِ وُلَاهِ أَمْرِهِ وَ الْقُوَّامِ بِقِسْطِهِ وَ لَمْ یَجْعَلْنَا مِنَ الْجَاحِدِینَ وَ الْمُکَذِّبِینَ بِیَوْمِ الدِّینِ ثُمَّ قَالَ وَ لْیَکُنْ مِنْ دُعَائِکَ فِی دُبُرِ هَاتَیْنِ الرَّکْعَتَیْنِ أَنْ تَقُولَ- رَبَّنا إِنَّنا سَمِعْنا مُنادِیاً یُنادِی لِلْإِیمانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّکُمْ فَآمَنَّا رَبَّنا فَاغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَ کَفِّرْ عَنَّا سَیِّئاتِنا وَ تَوَفَّنا مَعَ الْأَبْرارِ رَبَّنا وَ آتِنا ما وَعَدْتَنا عَلى‏ رُسُلِکَ وَ لا تُخْزِنا یَوْمَ الْقِیامَهِ إِنَّکَ لا تُخْلِفُ الْمِیعادَ ثُمَّ تَقُولُ بَعْدَ ذَلِکَ- اللَّهُمَّ إِنِّی أُشْهِدُکَ وَ کَفَى بِکَ شَهِیداً وَ أُشْهِدُ مَلَائِکَتَکَ وَ حَمَلَهَ عَرْشِکَ وَ سُکَّانَ سَمَاوَاتِکَ وَ أَرْضِکَ بِأَنَّکَ أَنْتَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ الْمَعْبُودُ الَّذِی لَیْسَ مِنْ لَدُنْ عَرْشِکَ إِلَى قَرَارِ أَرْضِکَ مَعْبُودٌ یُعْبَدُ سِوَاکَ إِلَّا بَاطِلٌ مُضْمَحِلٌّ غَیْرُ وَجْهِکَ الْکَرِیمِ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ الْمَعْبُودُ فَلَا مَعْبُودَ سِوَاکَ تَعَالَیْتَ عَمَّا یَقُولُ الظَّالِمُونَ عُلُوّاً کَبِیراً وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً ص عَبْدُکَ وَ رَسُولُکَ وَ أَشْهَدُ أَنَّ عَلِیّاً صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ وَ وَلِیُّهُمْ وَ مَوْلَاهُمْ رَبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا بِالنِّدَاءِ وَ صَدَّقْنَا الْمُنَادِیَ رَسُولَ اللَّهِ ص إِذَا نَادَى بِنِدَاءٍ عَنْکَ بِالَّذِی أَمَرْتَهُ بِهِ أَنْ یُبَلِّغَ مَا أَنْزَلْتَ إِلَیْهِ مِنْ وَلَایَهِ وَلِیِّ أَمْرِکَ فَحَذَّرْتَهُ وَ أَنْذَرْتَهُ إِنْ لَمْ یُبَلِّغْ أَنْ تَسْخَطَ عَلَیْهِ وَ أَنَّهُ إِنْ بَلَّغَ رِسَالاتِکَ عَصَمْتَهُ مِنَ النَّاسِ فَنَادَى مُبَلِّغاً وَحْیَکَ وَ رِسَالاتِکَ أَلَا مَنْ کُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِیٌّ مَوْلَاهُ وَ مَنْ کُنْتُ وَلِیَّهُ فَعَلِیٌّ وَلِیُّهُ وَ مَنْ کُنْتُ نَبِیَّهُ فَعَلِیٌّ أَمِیرُهُ رَبَّنَا فَقَدْ أَجَبْنَا دَاعِیَکَ‏ النَّذِیرَ الْمُنْذِرَ مُحَمَّداً ص عَبْدَکَ وَ رَسُولَکَ إِلَى عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ ع الَّذِی أَنْعَمْتَ عَلَیْهِ وَ جَعَلْتَهُ مَثَلًا- لِبَنِی إِسْرَائِیلَ إِنَّهُ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ وَ مَوْلَاهُمْ وَ وَلِیُّهُمْ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَهِ یَوْمِ الدِّینِ فَإِنَّکَ قُلْتَ‏ إِنْ هُوَ إِلَّا عَبْدٌ أَنْعَمْنا عَلَیْهِ وَ جَعَلْناهُ مَثَلًا لِبَنِی إِسْرائِیلَ‏ رَبَّنَا آمَنَّا وَ اتَّبَعْنَا مَوْلَانَا وَ وَلِیَّنَا وَ هَادِیَنَا وَ دَاعِیَنَا وَ دَاعِیَ الْأَنَامِ وَ صِرَاطَکَ الْمُسْتَقِیمَ السَّوِیَّ وَ حُجَّتَکَ وَ سَبِیلَکَ الدَّاعِیَ إِلَیْکَ عَلَى بَصِیرَهٍ هُوَ وَ مَنِ اتَّبَعَهُ وَ سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا یُشْرِکُونَ* بِوَلَایَتِهِ وَ بِمَا یُلْحِدُونَ بِاتِّخَاذِ الْوَلَائِجِ دُونَهُ فَأَشْهَدُ یَا إِلَهِی أَنَّهُ الْإِمَامُ الْهَادِی الْمُرْشِدُ الرَّشِیدُ عَلِیٌّ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ الَّذِی ذَکَرْتَهُ فِی کِتَابِکَ فَقُلْتَ- وَ إِنَّهُ فِی أُمِّ الْکِتابِ‏ لَدَیْنا لَعَلِیٌّ حَکِیمٌ‏ لَا أُشْرِکُ مَعَهُ إِمَاماً وَ لَا أَتَّخِذُ مِنْ دُونِهِ وَلِیجَهً اللَّهُمَّ فَإِنَّا نَشْهَدُ أَنَّهُ عَبْدُکَ الْهَادِی مِنْ بَعْدِ نَبِیِّکَ النَّذِیرُ الْمُنْذِرُ وَ صِرَاطُکَ الْمُسْتَقِیمُ وَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ وَ قَائِدُ الْغُرِّ الْمُحَجَّلِینَ وَ حُجَّتُکَ الْبَالِغَهُ وَ لِسَانُکَ الْمُعَبِّرُ عَنْکَ فِی خَلْقِکَ وَ الْقَائِمُ بِالْقِسْطِ مِنْ بَعْدِ نَبِیِّکَ وَ دَیَّانُ دِینِکَ وَ خَازِنُ عِلْمِکَ وَ مَوْضِعُ سِرِّکَ وَ عَیْبَهُ عِلْمِکَ وَ أَمِینُکَ الْمَأْمُونُ الْمَأْخُوذُ مِیثَاقُهُ مَعَ مِیثَاقِ رَسُولِکَ ص مِنْ جَمِیعِ خَلْقِکَ وَ بَرِیَّتِکَ شَهَادَهً بِالْإِخْلَاصِ لَکَ بِالْوَحْدَانِیَّهِ بِأَنَّکَ أَنْتَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُکَ وَ رَسُولُکَ وَ عَلِیّاً أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ وَ أَنَّ الْإِقْرَارَ بِوَلَایَتِهِ تَمَامُ تَوْحِیدِکَ وَ الْإِخْلَاصُ بِوَحْدَانِیَّتِکَ وَ کَمَالُ دِینِکَ وَ تَمَامُ نِعْمَتِکَ وَ فَضْلِکَ عَلَى جَمِیعِ خَلْقِکَ وَ بَرِیَّتِکَ فَإِنَّکَ قُلْتَ وَ قَوْلُکَ الْحَقُّ- الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی وَ رَضِیتُ لَکُمُ الْإِسْلامَ دِیناً اللَّهُمَّ فَلَکَ الْحَمْدُ عَلَى مَا مَنَنْتَ بِهِ عَلَیْنَا مِنَ الْإِخْلَاصِ لَکَ بِوَحْدَانِیَّتِکَ إِذْ هَدَیْتَنَا لِمُوَالاهِ وَلِیِّکَ الْهَادِی مِنْ بَعْدِ نَبِیِّکَ الْمُنْذِرِ وَ رَضِیتَ لَنَا الْإِسْلَامَ دِیناً بِمُوَالاتِهِ وَ أَتْمَمْتَ عَلَیْنَا نِعْمَتَکَ الَّتِی جَدَّدْتَ لَنَا عَهْدَکَ وَ مِیثَاقَکَ وَ ذَکَّرْتَنَا ذَلِکَ وَ جَعَلْتَنَا مِنْ أَهْلِ الْإِخْلَاصِ وَ التَّصْدِیقِ بِعَهْدِکَ وَ مِیثَاقِکَ وَ مِنْ أَهْلِ الْوَفَاءِ بِذَلِکَ وَ لَمْ تَجْعَلْنَا مِنَ النَّاکِثِینَ وَ الْجَاحِدِینَ وَ الْمُکَذِّبِینَ بِیَوْمِ الدِّینِ وَ لَمْ تَجْعَلْنَا مِنْ أَتْبَاعِ الْمُغَیِّرِینَ وَ الْمُبَدِّلِینَ وَ الْمُنْحَرِفِینَ وَ الْمُبَتِّکِینَ آذَانَ الْأَنْعَامِ‏ وَ الْمُغَیِّرِینَ خَلْقَ اللَّهِ وَ مِنَ الَّذِینَ‏ اسْتَحْوَذَ عَلَیْهِمُ الشَّیْطانُ فَأَنْساهُمْ ذِکْرَ اللَّهِ‏ وَ صَدَّهُمْ عَنِ السَّبِیلِ وَ عَنِ الصِّرَاطِ الْمُسْتَقِیمِ وَ أَکْثِرْ مِنْ قَوْلِکَ فِی یَوْمِکَ وَ لَیْلَتِکَ أَنْ تَقُولَ اللَّهُمَّ الْعَنِ الْجَاحِدِینَ وَ النَّاکِثِینَ وَ الْمُغَیِّرِینَ وَ الْمُکَذِّبِینَ بِیَوْمِ الدِّینِ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ اللَّهُمَّ فَلَکَ الْحَمْدُ عَلَى إِنْعَامِکَ عَلَیْنَا بِالَّذِی هَدَیْتَنَا إِلَى وَلَایَهِ وُلَاهِ أَمْرِکَ مِنْ بَعْدِ نَبِیِّکَ الْأَئِمَّهِ الْهُدَاهِ الرَّاشِدِینَ الَّذِینَ جَعَلْتَهُمْ أَرْکَاناً لِتَوْحِیدِکَ وَ أَعْلَامَ الْهُدَى وَ مَنَارَ التَّقْوَى وَ الْعُرْوَهَ الْوُثْقَى وَ کَمَالَ دِینِکَ وَ تَمَامَ نِعْمَتِکَ فَلَکَ الْحَمْدُ آمَنَّا بِکَ وَ صَدَّقْنَا بِنَبِیِّکَ وَ اتَّبَعْنَا مِنْ بَعْدِهِ النَّذِیرَ الْمُنْذِرَ وَ وَالَیْنَا وَلِیَّهُمْ وَ عَادَیْنَا عَدُوَّهُمْ وَ بَرِئْنَا مِنَ الْجَاحِدِینَ وَ النَّاکِثِینَ وَ الْمُکَذِّبِینَ إِلَى یَوْمِ الدِّینِ اللَّهُمَّ فَکَمَا کَانَ مِنْ شَأْنِکَ یَا صَادِقَ الْوَعْدِ یَا مَنْ‏ لا یُخْلِفُ الْمِیعادَ*– یَا مَنْ هُوَ کُلَّ یَوْمٍ فِی شَأْنٍ أَنْ أَنْعَمْتَ عَلَیْنَا بِمُوَالاهِ أَوْلِیَائِکَ الْمَسْئُولِ عَنْهَا عِبَادُکَ فَإِنَّکَ قُلْتَ وَ قَوْلُکَ الْحَقُّ- ثُمَّ لَتُسْئَلُنَ‏ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِیمِ‏ وَ قُلْتَ‏ وَ قِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْؤُلُونَ‏ وَ مَنَنْتَ عَلَیْنَا بِشَهَادَهِ الْإِخْلَاصِ لَکَ بِمُوَالاهِ أَوْلِیَائِکَ الْهُدَاهِ مِنْ بَعْدِ النَّذِیرِ الْمُنْذِرِ وَ السِّرَاجِ الْمُنِیرِ وَ أَکْمَلْتَ الدِّینَ بِمُوَالاتِهِمْ وَ الْبَرَاءَهِ مِنْ عَدُوِّهِمْ وَ أَتْمَمْتَ عَلَیْنَا النِّعْمَهَ الَّتِی جَدَّدْتَ لَنَا عَهْدَکَ وَ ذَکَّرْتَنَا مِیثَاقَکَ الْمَأْخُوذَ مِنَّا فِی مُبْتَدَإِ خَلْقِکَ إِیَّانَا وَ جَعَلْتَنَا مِنْ أَهْلِ الْإِجَابَهِ وَ ذَکَّرْتَنَا الْعَهْدَ وَ الْمِیثَاقَ وَ لَمْ تُنْسِنَا ذِکْرَکَ فَإِنَّکَ قُلْتَ‏ وَ إِذْ أَخَذَ رَبُّکَ مِنْ بَنِی آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَ أَشْهَدَهُمْ عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ أَ لَسْتُ بِرَبِّکُمْ قالُوا بَلى‏ اللَّهُمَّ بَلَى شَهِدْنَا بِمَنِّکَ وَ لُطْفِکَ بِأَنَّکَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ رَبُّنَا وَ مُحَمَّدٌ عَبْدُکَ وَ رَسُولُکَ نَبِیُّنَا وَ عَلِیٌّ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْحُجَّهُ الْعُظْمَى وَ آیَتُکَ الْکُبْرَى وَ النَّبَأُ الْعَظِیمُ‏ الَّذِی هُمْ فِیهِ مُخْتَلِفُونَ‏ اللَّهُمَّ فَکَمَا کَانَ مِنْ شَأْنِکَ أَنْ أَنْعَمْتَ عَلَیْنَا بِالْهِدَایَهِ إِلَى مَعْرِفَتِهِمْ فَلْیَکُنْ مِنْ شَأْنِکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تُبَارِکَ لَنَا فِی یَوْمِنَا هَذَا الَّذِی ذَکَّرْتَنَا فِیهِ عَهْدَکَ وَ مِیثَاقَکَ وَ أَکْمَلْتَ دِینَنَا وَ أَتْمَمْتَ عَلَیْنَا نِعْمَتَکَ وَ جَعَلْتَنَا مِنْ أَهْلِ الْإِجَابَهِ وَ الْإِخْلَاصِ بِوَحْدَانِیَّتِکَ وَ مِنْ أَهْلِ الْإِیمَانِ وَ التَّصْدِیقِ بِوَلَایَهِ أَوْلِیَائِکَ وَ الْبَرَاءَهِ مِنْ أَعْدَائِکَ وَ أَعْدَاءِ أَوْلِیَائِکَ‏ الْجَاحِدِینَ الْمُکَذِّبِینَ بِیَوْمِ الدِّینِ وَ أَنْ لَا تَجْعَلَنَا مِنَ الْغَاوِینَ وَ لَا تُلْحِقَنَا بِالْمُکَذِّبِینَ بِیَوْمِ الدِّینِ وَ اجْعَلْ لَنَا قَدَمَ صِدْقٍ مَعَ النَّبِیِّینَ وَ تَجْعَلُ لَنَا مَعَ الْمُتَّقِینَ إِمَاماً إِلَى یَوْمِ الدِّینِ یَوْمَ یُدْعَى کُلُ‏ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ‏ وَ احْشُرْنَا فِی زُمْرَهِ الْهُدَاهِ الْمَهْدِیِّینَ وَ أَحْیِنَا مَا أَحْیَیْتَنَا عَلَى الْوَفَاءِ بِعَهْدِکَ وَ مِیثَاقِکَ الْمَأْخُوذِ مِنَّا وَ عَلَیْنَا لَکَ وَ اجْعَلْ لَنَا مَعَ الرَّسُولِ سَبِیلًا وَ ثَبِّتْ لَنَا قَدَمَ صِدْقٍ فِی الْهِجْرَهِ اللَّهُمَّ وَ اجْعَلْ مَحْیَانَا خَیْرَ الْمَحْیَا وَ مَمَاتَنَا خَیْرَ الْمَمَاتِ وَ مُنْقَلَبَنَا خَیْرَ الْمُنْقَلَبِ حَتَّى تَوَفَّانَا وَ أَنْتَ عَنَّا رَاضٍ قَدْ أَوْجَبْتَ لَنَا حُلُولَ جَنَّتِکَ بِرَحْمَتِکَ وَ الْمَثْوَى فِی دَارِکَ وَ الْإِنَابَهَ إِلَى دَارِ الْمُقَامَهِ مِنْ فَضْلِکَ‏ لا یَمَسُّنا فِیها نَصَبٌ وَ لا یَمَسُّنا فِیها لُغُوبٌ‏ رَبَّنَا إِنَّکَ أَمَرْتَنَا بِطَاعَهِ وُلَاهِ أَمْرِکَ وَ أَمَرْتَنَا أَنْ نَکُونَ مَعَ الصَّادِقِینَ فَقُلْتَ‏ أَطِیعُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ‏ وَ قُلْتَ‏ اتَّقُوا اللَّهَ وَ کُونُوا مَعَ الصَّادِقِینَ‏ فَسَمِعْنَا وَ أَطَعْنَا رَبَّنَا فَ ثَبِّتْ أَقْدامَنا* وَ تَوَفَّنا مُسْلِمِینَ‏ مُصَدِّقِینَ لِأَوْلِیَائِکَ وَ لا تُزِغْ قُلُوبَنا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنا وَ هَبْ لَنا مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَهً إِنَّکَ أَنْتَ الْوَهَّابُ‏ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِالْحَقِّ الَّذِی جَعَلْتَهُ عِنْدَهُمْ وَ بِالَّذِی فَضَّلْتَهُمْ عَلَى الْعَالَمِینَ جَمِیعاً أَنْ تُبَارِکَ لَنَا فِی یَوْمِنَا هَذَا الَّذِی أَکْرَمْتَنَا فِیهِ وَ أَنْ تُتِمَّ عَلَیْنَا نِعْمَتَکَ وَ تَجْعَلَهُ عِنْدَنَا مُسْتَقَرّاً وَ لَا تَسْلُبَنَاهُ أَبَداً وَ لَا تَجْعَلَهُ مُسْتَوْدَعاً فَإِنَّکَ قُلْتَ‏ فَمُسْتَقَرٌّ وَ مُسْتَوْدَعٌ‏ فَاجْعَلْهُ مُسْتَقَرّاً وَ لَا تَجْعَلْهُ مُسْتَوْدَعاً وَ ارْزُقْنَا نَصْرَ دِینِکَ مَعَ وَلِیٍّ هَادٍ مَنْصُورٍ مِنْ أَهْلِ بَیْتِ نَبِیِّکَ وَ اجْعَلْنَا مَعَهُ وَ تَحْتَ رَایَتِهِ شُهَدَاءَ صِدِّیقِینَ فِی سَبِیلِکَ وَ عَلَى نُصْرَهِ دِینِکَ ثُمَّ تَسْأَلُ بَعْدَهَا حَاجَتَکَ لِلدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ فَإِنَّهَا وَ اللَّهِ مَقْضِیَّهٌ فِی هَذَا الْیَوْمِ».

[۱۷] تَهْذیبُ الْاَحْکام مجموعه‌ای حدیثی اثر ابوجعفر محمد بن حسن طوسی (د ۴۶۰ق/۱۰۶۸م) که مشتمل بر روایات حاوی احکام شرعی است. تهذیب الاحکام از جوامع روایی معتبر شیعه، سومین کتاب از کتب اربعه و مورد قبول علما و فقهای شیعه است که شیخ طوسی آن را قبل از کتاب الاستبصار نگاشته است. این مجموعه حدیثی، حاوی روایات فقهی و احکام شرعی منقول از اهل بیت (علیهم السلام) است. کتاب تهذیب الاحکام، بیشتر روایات مورد نیاز برای اجتهاد فقها و مجتهدان را فراهم کرده و افزون بر آن مباحث اصولی و رجالی نیز در بر دارد. ادله‌ای که شیخ طوسی در این کتاب به آنها استدلال می‌کند، برگرفته از قرآن (ظاهر، صریح، محتوا، دلیل و یا معنای قرآن)، احادیث قطعی (مانند خبر متواتر و اخبار دارای قرائن قطعی دال بر صحت آنها) و اجماع مسلمین و یا اجماع علمای شیعه است و در آخر به روایات مشهور میان اصحاب نیز اشاره دارد. به نوشته شیخ طوسی در مقدمه تهذیب الاحکام، یکی از دوستان وی از وجود احادیث به ظاهر متعارض در منابع شیعی با او سخن گفته و یادآور شده که این موضوع موجب انتقاد شدید مخالفان و جدا شدن برخی شیعیان ناآگاه از مذهب شیعه گردیده است، لذا از مؤلف درخواست کرده که شرحی استدلالی بر کتاب مقنعه شیخ مفید بنگارد که در آن علاوه بر ذکر مستندات قطعی هر مسئله و احادیث مشهور، احادیث متعارض هم آورده شود و شیوه رفع ناسازگاری این احادیث با یکدیگر و تأویل آنها یا وجوه ضعف احادیث متعارض بیان گردد.

[۱۸] الخصال، شیخ صدوق، جلد ۲، صفحه ۶۰۱٫ / إثبات الهداه بالنصوص و المعجزات، جلد ۲، صفحه ۱۱۳.

«وَ قَالَ: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ اَلْحَسَنِ عَنِ اَلْحَسَنِ بْنِ مَتِّیلٍ عَنْ سَلَمَهَ بْنِ اَلْخَطَّابِ عَنْ مَنِیعِ بْنِ اَلْحَجَّاجِ عَنْ یُونُسَ عَنِ اَلصَّبَّاحِ اَلْمُزَنِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: عُرِجَ بِالنَّبِیِّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ مِائَهً وَ عِشْرِینَ مَرَّهً مَا مِنْ مَرَّهٌ إِلاَّ وَ قَدْ أَوْصَى اَللَّهُ اَلنَّبِیَّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ بِعَلِیٍّ وَ اَلْأَئِمَّهِ عَلَیْهِمُ اَلسَّلاَمُ أَکْثَرَ مِمَّا أَوْصَاهُ بِالْفَرَائِضِ».

[۱۹] ابن ماجه القزوینی ، محمد بن یزید (متوفای ۲۷۵ هـ) ، سنن ابن ماجه ، ج ۱ ، ص ۴۳ ، ح۱۱۶ ، فَضْلِ عَلِیِّ بن أبی طَالِبٍ رضی الله عنه، تحقیق : محمد فؤاد عبد الباقی ، ناشر : دار الفکر – بیروت. / الحاکم النیسابوری ، محمد بن عبدالله أبو عبدالله (متوفای ۴۰۵ هـ) المستدرک علی الصحیحین مع تضمینات الذهبی فی التلخیص ، ج۳ ، ص۶۱۳ ، ح۶۲۷۲ ، ناشر : دار الکتب العلمیه ـ بیروت ، ط ۱ـ ۱۴۱۱هـ ـ ۱۹۹۰م. / البزار ، أبو بکر أحمد بن عمرو بن عبد الخالق (متوفای۲۹۲ هـ) ، البحر الزخار (مسند البزار) ج ۳ ، ص ۳۵ ، ح۷۸۶ ، تحقیق : د. محفوظ الرحمن زین الله ، ناشر : مؤسسه علوم القرآن ، مکتبه العلوم والحکم – بیروت ، المدینه الطبعه : الأولى ، ۱۴۰۹هـ .

«فقال أَلَسْتُ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِینَ من أَنْفُسِهِمْ قالوا بَلَى قال أَلَسْتُ أَوْلَى بِکُلِّ مُؤْمِنٍ من نَفْسِهِ قالوا بَلَى قال فَهَذَا وَلِیُّ من أنا مَوْلَاهُ …».

[۲۰] سوره مبارکه احزاب، آیه ۶٫

«النَّبِیُّ أَوْلَىٰ بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ ۖ وَ أَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ ۗ وَ أُولُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَىٰ بِبَعْضٍ فِی کِتَابِ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُهَاجِرِینَ إِلَّا أَنْ تَفْعَلُوا إِلَىٰ أَوْلِیَائِکُمْ مَعْرُوفًا ۚ کَانَ ذَٰلِکَ فِی الْکِتَابِ مَسْطُورًا».

[۲۱] إعلام الوری بأعلام الهدی، ص ۱۳۳٫

[۲۲] سوره مبارکه نصر.

[۲۳] سوره مبارکه مائده، آیه ۳٫

«حُرِّمَتْ عَلَیْکُمُ الْمَیْتَهُ وَ الدَّمُ وَ لَحْمُ الْخِنْزِیرِ وَ مَا أُهِلَّ لِغَیْرِ اللَّهِ بِهِ وَ الْمُنْخَنِقَهُ وَ الْمَوْقُوذَهُ وَ الْمُتَرَدِّیَهُ وَ النَّطِیحَهُ وَ مَا أَکَلَ السَّبُعُ إِلَّا مَا ذَکَّیْتُمْ وَ مَا ذُبِحَ عَلَى النُّصُبِ وَ أَنْ تَسْتَقْسِمُوا بِالْأَزْلَامِ ۚ ذَٰلِکُمْ فِسْقٌ ۗ الْیَوْمَ یَئِسَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ دِینِکُمْ فَلَا تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِ ۚ الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی وَ رَضِیتُ لَکُمُ الْإِسْلَامَ دِینًا ۚ فَمَنِ اضْطُرَّ فِی مَخْمَصَهٍ غَیْرَ مُتَجَانِفٍ لِإِثْمٍ ۙ فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ».

[۲۴] سوره مبارکه ناس.