چه زیباست بتوانیم در این ساعات، خودمان را برای نماز خوب خواندن آماده کنیم.

حدیثی را که امروز می‌خواهم برایتان قرائت کنم، حدیثی است که علّامه‌ی مجلسی در مرآه العقول درباره‌ی آن می‌فرماید: «وَ الحدیثُ صحیحٌ» پس شکّی در سند حدیث نداشته باشید. متن حدیث را به طور فشرده برایتان عرض می‌کنم.

عیص بن قاسم می‌گوید، آقا امام صادق (ع) فرمودند: «گاهی بر انسانی پنجاه سال می‌گذرد و خداوند یک نماز او را قبول نکرده است! چه چیزی دردناک‌تر از این است؟!».

ریش آقا سفید شده و یک نماز صحیح در نامه‌‌ی اعمال نوشته نشده است. به خدا سوگند شما از اطرافیان خودتان احتمالاً می‌شناسید، کسانی را که اگر بیایند و نمازشان را برای شما بخوانند، نمازش را قبول ندارید؛ زیرا نماز را سبک شمرده است، شما خودتان به او می‌گویید نمازت اشکال دارد، حمد و سوره‌ات را اشتباه می خوانی، ذکر رکوع و سجودت را اشتباه می‌گویی، وضویت را غلط می‌گیری، غُسلت را صحیح انجام نمی‌دهی.

سعی کنیم این آداب نماز را خوب یاد بگیریم که نماز صحیح بخوانیم.

إن‌شاء‌الله وقتی که وارد عالم برزخ شدیم، با یک دنیا نور از نماز صحیح، وارد بشویم؛ نه این‌که یک عمر نماز خوانده باشیم و نماز اشتباه.

بعد امام صادق (ع) یک قانون کلّی برای ما می‌فرمایند: «إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَا یَقْبَلُ إِلَّا الْحَسَنَ» خدا جز خوب را قبول نمی‌کند. اگر ما در نمازمان سستی کنیم، ضایع الصّلاه باشیم، رکوع و سجودش خراب باشد، این نمازِ خوبی نیست و خدا قبول نمی‌کند؛ «فَکَیْفَ یَقْبَلُ مَا یُسْتَخَفُّ» چه رسد به این‌که کسی نمازش را سبک بشمارد.[۱]

بیایید این‌قدر که دنبال دنیا هستیم ـ بنده به خودم می‌گویم ـ همین قدر هم به فکر نمازمان باشیم. آن‌قدر که بعضی‌ها به فکر آرایش و جمال ظاهر هستند، همان قدر هم به فکر صحّت نماز باشند. همان‌طور که به فکریم لباسمان زیبا و تمیز باشد، سعی کنیم نماز و وضو و رابطه‌مان با خدا هم طاهر و طیّب و خوب باشد. خدا زیباست و زیبایی را می‌پسندد. خوب است و خوبی را می پسندد.

منبع: کتاب لحظه های عروج؛ انتشارات پیام هادی علیه السلام

[۱]ـ کافی، ج ۳، ص ۲۶۹، ح ۹٫ حدیث صحیح است (مرآه العقول، ج ۱۵، ص ۱۵).