هر که در روایات اهل بیت (ع) و حالات گذشتگان از مشایخ و بزرگان ما تتبّعی داشته باشد، تردید نمی‌کند در این‌که: نماز شب، ضدّ تحصیل علم نیست؛ بلکه از اسباب نزدیک و قویّ حصول آن است.

بسیاری از محصّلان را می‌شناختیم که از شب زنده‌داران بودند و همان [تهجّد و نماز شب] باعث استقامت فهم و خوش فکری آنان در رسیدن به مطالب حقّ و صحیح در مسائل علمی گشت و به مراتب عالی علم و دانش بالا رفتند؛ برخلاف طلّاب و محصّلینی که در مطالعه‌ی کتب علمی کوشا بودند [ولی اهل نماز نبودند] در حالی که عدّه‌ی بسیار اندکی از آنان، صاحب نظر شدند! بلی چه بسا در میان آنان هم باریک بین و تشکیک کننده یافت شود؛ امّا هرگز محقّق نمی‌شوند و در عملشان برکت کاملی نیست؛ بلکه خیر و نورش اندک، و از فوائد و بهره‌های علم، بی‌نصیب می‌مانند!

منبع: کتاب به سوی دوست،  ص ۱۶۳