واى بر ما اگر در خصوص خوردنى ها و نوشیدنى ها از حرام اجتناب نکنیم، زیرا همین غذاها است که منشأ علم و ایمان و یا کفر ما مى شود، و یک وقت نگاه مى کنیم و مى بینیم که به یزید ایمان آورده  ایم! از آیه ى «وَ لاَ تَقْرَبَا هَـذِهِ الشَّجَرَهَ فَتَکُونَا مِنَ الظَّــلِمِینَ» ⁽سوره ى بقره، آیه ى ۳۵؛ سوره ى اعراف، آیه ى ۱۹٫⁾؛ (و نزدیک این درخت نشوید، تا مبادا از ستمکاران شوید.) استفاده مى شود که همین اکل و تناول بود که در سلسله ى علل و معالیل هبوط آدم ـ علیه السّلام ـ قرار گرفت! انسانى که قابلیّت مَلَک و فرشته شدن را دارد ـ هرچند طرف مقابل آن در پستىِ اسفل السّافلین مى باشد ـ در اثر خوردن و آشامیدن است که نیروى آن در خون، و بالاخره اثر آن در اعضا، بلکه در روح و مغز و فکر انسان ظاهر مى شود.

علماى سابق که آن همه در علم و عمل موفّق بودند، و عمر با برکت داشتند و از انحراف فکرى سالم بودند، در اثر خوردن غذاى حلال و اجتناب از غذاهاى شبهه  ناک بوده است.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد