بعد از وفات ابوطالب و خدیجه ـ علیهماالسّلام ـ به پیغمبر وحى شد که دیگر در مکّه ناصر و یاور ندارى،⁽ر.ک: اصول کافى، ج۱، ص۴۴۹؛ بحار الانوار، ج۱۹، ص۱۴؛ ج۳۵، ص۱۳۷؛ ایمان ابى طالب، ص۸۳٫⁾ حضرت ابوطالب ـ علیه  السّلام ـ براى حفظ جان پیغمبر ـ صلّى  اللّه  علیه  وآله  وسلّم ـ اسلام آوردنش را از دیگران کتمان مى  داشت،⁽ ر.ک: وسائل الشیعه، ج۱۶، ص۲۳۱؛ بحار الانوار، ج۳۵، ص۱۱۴؛ ایمان ابى طالب، ص۱۱۹٫⁾ عامّه، ابوطالب را مسلمان نمى  دانند؛⁽ براى نقد این نظریه، ر.ک: رساله  ى « ایمان ابى  طالب » نوشته شیخ مفید ـ رحمه اللّه   ـ و رساله  ى « الحجه على الذاهب الى تکفیر ابى طالب » نوشته  ى سید شمس الدّین فخّار.⁾ ولى اسلام عمروعاص با آن سوابق و لواحق در نزد آن  ها مقبول است.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد