او همواره بچّه‌ها را به نظم و تقوی توصیه می‌نمود تا کلام مولی علی (علیه السّلام) را به عنوان سرخط کارهای روزمره‌اش پی بگیرد.

«أُوصِیکُمْ بِتَقْوَى اللَّهِ وَ نَظْمِ أَمْرِکُمْ.»

نظم و انضباط مجید، میزانی شده بود برای تنظیم و ترتیب کارهای بچّه‌ها. از تمیز بودن لباس و معطر بودنش تا قرآن خواندن و اقامه ی نمازش و نیز غذا خوردن و به موقع سخن گفتنش. او لباس نو و قیمتی نمی‌پوشید ولی همین یک دست لباس را مرتب می‌شست و در رعایت بهداشت بسیار جدّی و کوشا بود.

هرگاه مهیای وضو گرفتن بود، در می‌یافتیم که وقت اذان است و چون نماز را اوّل وقت به‌جا می‌آورد، اغلب اوقات هنوز اذان صبح به پایان نرسیده بود، نمازش را خوانده بود. کم غذا می‌خورد و زود از سر سفره بر می‌خواست و به ما می‌گفت: «چقدر می‌خواهید غذا بخورید؟»

سعی بر این داشت که کارها را تا ساعت ۱۰ صبح انجام دهد و بعد از آن حدود یک ساعت و نیم قرآن را با تأمّل و تدبّر می‌خواند و به معانی و احیاناً تفسیرش ـ با استفاده از منابع موجود در آن‌جا ـ می‌پرداخت.

رسم خوبان ۹٫ آراستگی و نظم. صفحه‌ی ۱۱۴ـ ۱۱۵/ تا چشمه‌ی بقا، صص ۹۷ـ ۹۶٫