آن‌چه از زندگی‌شان سراغ دارم، جز نظم چیزی نبود. زمان نماز و نیایش‌شان، زمان تهذیب‌شان، زمان تهجدشان کاملاً مشخص و معین بود.

معمول‌اش این است که آدم وقتی ازدواج می‌کند، کمی از مشغله‌ی هر روزش دور می‌شود.

آقا مصطفی از زبان دیگری نقل می‌کرد که وقتی امام ازدواج کردند، غروب‌ها بعد از نماز جماعت می‌آمدند خانه، شام می‌خوردند و می خوابیدند. منتها آخر شب‌هاشان متعلق به خودشان بود. بلند می‌شدند، نماز شب‌شان را می‌خواندند، و مطالعه می‌کردند. برنامه‌شان را به شکلی تنظیم کرده بودند که نه خانواده ناراحت بشوند، نه از تهجد و مطالعه‌شان باز بمانند.

از قول خود شهید (فضل‌الله محلاتی)، قاصد خنده‌رو، ص ۵۵٫