همه مراجع: به قصد قربت، صیغه نذر اعتکاف را به عربى یا فارسى چنین مى‏خواند: «لِلّهِ عَلىَّ اَنْ اَعْتَکِفَ شَهْرَ رَجَب ثَلاثَهَ اَیّام» یا «براى خدا به گردن من باشد که در سه روز از ماه رجب را اعتکاف کنم» و اگر صیغه نخواند، نذر منعقد نمى‏شود.[۱]

 تبصره ۱ – ماه رجب و سه روز به عنوان مثال آمده است.

 تبصره ۲ – نذر بر دو نوع است: نذر مشروط و نذر مطلق. نذر مشروط آن است که شخص به جهت انجام عمل نیک و یا اجتناب از کار ناشایست، آن را بر خود واجب مى‏کند تا در نتیجه خداوند متعال حاجت او را برآورد. به عنوان مثال مى‏گوید: «اگر فرزندم خوب شد و عافیت پیدا کرد، هزار تومان به فقیر کمک مى‏کنم».

نذر مطلق نذرى است که هیچ قید و شرطى در آن مطرح نیست. به عنوان مثال مى‏گوید: «من براى خدا نذر مى‏کنم که نماز شب بخوانم». در متن به عنوان مثال تنها صیغه نذر مطلق آمده است.

پی نوشت

[۱] –  توضیح‏المسائل مراجع، م ۲۶۴۱؛ وحید، توضیح‏المسائل، م ۲۷۰۵؛ نورى، توضیح‏المسائل، م ۲۶۳۹ و خامنه‏اى، استفتاء، س ۱۰۶۰ و ۱۱۰۰٫