آیات عظام امام، خامنه اى، صافى، فاضل و نورى: لازم نیست به آنان بگوید.[۱]

آیه اللّه  بهجت: خیر، لازم نیست به او بگوید ؛ مگر اینکه با او طورى معاشرت داشته باشد که اگر نگوید، لوازم مشترک بین آن دو نجس خواهد شد.[۲]

آیه اللّه  تبریزى: اگر در معرض این باشد که نجاست به خوردنى ها و آشامیدنى ها سرایت کند، باید به آنان بگوید.[۳]

آیه اللّه  سیستانى: اگر او باعث این امر شده باشد، با دو شرط باید به وى بگوید: یکى اینکه در معرض این باشد که نجاست به خوردنى ها و آشامیدنى هاى او سرایت کند و دیگر آنکه احتمال بدهد آنان به گفته او ترتیب اثر مى دهند ؛ ولى اگر بداند ترتیب اثر نمى دهند، گفتن لازم نیست.[۴]

آیه اللّه  مکارم: بنابر احتیاط به آنان بگوید.[۵]

آیه اللّه  وحید: اگر او باعث این امر شده و در معرض این باشد که نجاست به خوردنى ها و آشامیدنى ها سرایت کند، باید به آنان بگوید.[۶]

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی

[۱] – توضیح‏المسائل مراجع، م ۱۴۴ ؛ نورى، توضیح‏المسائل، م ۱۴۴ ؛ دفتر: خامنه‏اى.

[۲] – توضیح‏المسائل مراجع، م ۱۴۴٫

[۳] – توضیح‏المسائل مراجع، م ۱۴۴٫

[۴] – توضیح‏المسائل مراجع، م ۱۴۲ و ۱۴۴٫

[۵] – مکارم، توضیح‏المسائل مراجع، م ۱۴۳٫

[۶] – توضیح‏المسائل، م ۱۴۵٫ذ